зрабі́ць (што) сов.

1. сде́лать; (образовать отверстие, проход — ещё) проде́лать; (ошибку, обряд и т.п.) соверши́ть;

яшчэ́ мо́жна мно́га чаго́ з. — ещё мо́жно мно́го чего́ сде́лать;

з. перакла́д — сде́лать перево́д;

ко́ла ~бі́ла сто абаро́таў у секу́нду — колесо́ сде́лало сто оборо́тов в секу́нду;

з. адту́ліну — сде́лать (проде́лать) отве́рстие;

з. агля́д — сде́лать обзо́р;

з. дабро́ каму́-не́будзь — сде́лать добро́ кому́-л.;

з. абхо́д — сде́лать (соверши́ть) обхо́д;

з. памы́лку — сде́лать (соверши́ть) оши́бку;

з. справазда́чу — сде́лать отчёт;

2. юр. произвести́ подве́ргнуть (чему);

з. до́пыт — произвести́ допро́с;

3. (выработать) сде́лать, произвести́, изгото́вить, вы́пустить; смастери́ть;

заво́д ~біў со́тні машы́н звыш пла́на — заво́д сде́лал (произвёл, изгото́вил, вы́пустил) со́тни маши́н сверх пла́на;

з. прыбо́р — смастери́ть (изгото́вить) прибо́р;

4. (какое-л. приспособление) сде́лать, устро́ить, сооруди́ть;

з. паве́ць — сде́лать (устро́ить, сооруди́ть) наве́с;

5. (чулки и т.п.) связа́ть;

6. (совершить что-л.) сде́лать, сотвори́ть; (налёт и т.п. — ещё) соверши́ть; учини́ть;

з. цуд — сде́лать (сотвори́ть) чу́до;

з. налёт — сде́лать (соверши́ть) налёт;

7. (вред и т.п.) причини́ть, принести́;

з. непрые́мнасць — причини́ть (принести́) неприя́тность;

8. (при выражении невыполнимости) поде́лать;

нічо́га не зро́біш — ничего́ не поде́лаешь;

што зро́біш — что поде́лаешь;

◊ з. го́нар — сде́лать честь;

з. канцы́ — прост. укоко́шить, угро́бить;

з. за́хады — приня́ть ме́ры;

зрабі́(це) ла́ску — сде́лай(те) одолже́ние; бу́дь(те) добры́; яви́те ми́лость;

з. ла́ску — оказа́ть любе́зность; сде́лать одолже́ние;

з. ду́рнем — сде́лать дурако́м

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ságen

vt

1) гавары́ць, каза́ць

man sagt — ка́жуць

das lässt sich leicht ~ ! — лёгка каза́ць!

geságt – getán — сказа́ў – зрабі́ў

wie man zu ~ pflegt — як ка́жуць, як гаво́рыцца, як той каза́ў

so zu ~ — так бы мо́віць

wenn man so ~ darf — калі́ мо́жна так сказа́ць [вы́разіцца]

das muss man ~ — гэ́та трэ́ба прызна́ць

dagégen ist nichts zu ~ — су́праць гэ́тага не прыхо́дзіцца пярэ́чыць

j-m etw. ~ lássen* — перада́ць каму́-н. (на словах, праз трэцюю асобу)

lássen Sie sich geságt sein! — ма́йце гэ́та на ўва́зе, по́мніце пра гэ́та! (з пагрозай)

sich (D) etw. nicht zwéimal ~ lássen* — не застаўля́ць сябе́ ўпро́шваць

damit ist álles geságt — гэ́тым усё ска́зана

es ist nicht zu viel geságt — без перабо́льшвання мо́жна сказа́ць

2) зна́чыць

das hat nichts zu ~ — гэ́та нічо́га не зна́чыць

◊ ságe und schréibe — літара́льна, сло́ва ў сло́ва; сама́е ма́лае, ні даць, ні ўзяць

ságe und schréibe húndert Éuro — пішу́ про́піссю: сто е́ўра

das hat mich, ságe und schréibe, húndert Éuro gekóstet — я за гэ́та заплаці́ў ні мно́га, ні ма́ла – сто е́ўра

ich hábe ihn, ságe und schréibe, zéhnmal gefrágt — я пыта́ўся ў яго́ літара́льна дзе́сяць разо́ў

er hat hier nichts zu ~ — ён тут не распараджа́ецца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

галава́, -ы́, мн. гало́вы і (з ліч. 2, 3, 4) галавы́, -о́ў, ж.

1. Верхняя частка цела чалавека або жывёлы, якая складаецца з чарапной каробкі і твару або морды жывёлы.

Схіліць галаву ў знак павагі.

Схапіцца за галаву (таксама перан.: жахнуцца). Біць па галаве (таксама перан.: даваць заўвагі за няправільныя дзеянні, учынкі). Нічога не прыходзіць у галаву каму-н. (перан.: не можа ні пра што думаць, засяродзіцца).

2. Адзінка падліку жывёлы.

Сто галоў свіней.

3. перан. Розум, свядомасць, развага.

Чалавек з галавой.

Цвярозая г.

У яго міністэрская г. (пра дзелавога, разважлівага чалавека). Эх, ты, г., не ўцяміў простай рэчы... (іран.; пра някемлівага чалавека).

4. м., перан. Кіраўнік, начальнік; старэйшы ў сям’і.

Усёй справе г.

Гарадскі г. (уст.). Г. сям’і.

5. перан. Пачатак чаго-н., пярэдняя частка.

Г. дэманстрацыйнай калоны.

6. Харчовы прадукт у форме шара, конуса.

Г. сыру.

◊

Бедная галава — пра няшчаснага чалавека, які выклікае спагаду.

Брацца (узяцца) за галаву (разм.) —

1) быць вельмі здзіўленым, уражаным чым-н.;

2) своечасова спахапіцца, зразумець.

Браць (узяць) у галаву што (разм.) — многа думаць пра што-н.

Валіць (перакладаць) з хворай галавы на здаровую (разм., неадабр.) — перакладваць віну на іншага.

Выкінуць з галавы каго-што (разм.) — перастаць думаць, забыцца пра каго-, што-н.

Галава і два вухі (разм., неадабр.) — пра нездагадлівага, прастакаватага чалавека.

Галава садовая (разм., неадабр.) — пра някемлівага, неразумнага чалавека, разяву.

Галава як рэшата (разм.) — пра дрэнную памяць.

Дайсці сваёй галавой (разм.) — самастойна разабрацца ў чым-н.

Дурыць галаву (разм., неадабр.) — збіваць з панталыку сваімі патрабаваннямі, капрызамі.

Крукам (шастом) галавы не дастаць каму (разм., неадабр.) — пра вельмі ганарыстага чалавека.

Лезці ў галаву (разм.) — неадступна, назойліва ўзнікаць, з’яўляцца ў думках.

Мець галаву (на плячах, на карку) (разм., неадабр.) — быць талковым і разумным.

На галаву (разм.) — у разліку на кожнага.

На сваю галаву (разм.) — сабе на клопат.

Прыйсці ў галаву (разм.) — з’явіцца, узнікнуць (пра план, намер і пад.).

Прытуліць галаву (разм.) — знайсці прытулак дзе-н.

Як снег на галаву (разм.) — нечакана, раптоўна.

|| памянш. гало́ўка, -і, ДМ -ло́ўцы, мн. -і, -ло́вак, ж. (да 1 і 6 знач.).

|| ласк. гало́вачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. галаўны́, -а́я, -о́е (да 1 і 5 знач.).

Г. мозг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рэ́дкі, ‑ая, ‑ае.

1. Недастаткова густы, вадзяністы. Рэдкі кісель. Рэдкая страва. Рэдкая смятана.

2. Які складаецца з аднародных прадметаў, часцінак, размешчаных не блізка адзін ад другога. На кіламетраў шэсць цягнуўся .. рэдкі лес, у якім хвоя ад хвоі стаяла на метраў пяцьдзесят ці часам сто. Чорны. Трохі .. [барада] няроўная ў .. [дзеда] — адна палавіна густая, другая — рэдкая. Лынькоў. // Размешчаны далёка адзін ад другога. Рэдкія ліхтары асвятлялі вуліцу. Гартны. [Азорыч:] З табою мы прайшлі З Барысава семнаццаць кіламетраў — І хоць бы дзе адна буйная часць! Разведка толькі, рэдкія заставы... Глебка. Нейкі час ехалі моўчкі. Лес парадзеў, стала святлей. У прасветліны відаць было неба з рэдкімі зоркамі. Асіпенка. // Не шчыльна сатканы або сплецены. Рэдкі невад. Рэдкі кошык. □ Праз рэдкую тканіну на вокнах пранізваецца ранішні водсвет. Бядуля.

3. Не густы (пра туман і пад.). Першы туман, лёгкі і рэдкі, як пара над гаршком, пачаў ўздымацца над рэчкаю, гусцець і большаць. Мурашка. // Не насычаны, разрэджаны (пра паветра, святло і пад.). Рэдкае святло. □ Мацей прынёс з-пад паветкі бярэмца дроў, пакідаў іх у рэдкі душок астылай печы. М. Стральцоў.

4. Які адбываецца праз вялікія прамежкі часу, бывае не часта. Цімох не любіў кампаніі і стараўся меней стыкацца з пастухамі. А калі і бывалі спатканні з імі, то вельмі рэдкія і выпадковыя. Колас. Недзе чуваць былі рэдкія выбухі. Дамашэвіч.

5. Які не часта сустракаецца, незвычайны. Там ужо заўважылі .. [кітоў] і згуртаваліся ля варта, каб падзівіцца на такіх рэдкіх, незвычайных марскіх жыхароў. Маўр. [Мікалай] добра разумеў, што гэта вельмі рэдкая выпадковасць — сустрэць таго, каго шукаеш на такім фронце, у мільённым натоўпе палонных. Шамякін. // Выдатны, выключны па сваіх якасцях. — Дык пан добра знае пана Турсевіча? — спытала пані падлоўчая: — Ах, які гэта быў рэдкі чалавек! — Зад на яна. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́ра ср., прям., перен. мо́ре;

вы́йсці ў м. — вы́йти в мо́ре;

залаці́стае м. пшані́цы — золоти́стое мо́ре пшени́цы;

○ адкры́тае м. — откры́тое мо́ре;

закры́тае м. — закры́тое мо́ре;

◊ м. слёз — мо́ре слёз;

жыццёвае м. — жите́йское мо́ре;

ка́пля ў мо́ры — ка́пля в мо́ре;

м. па кале́на — мо́ре по коле́но;

чака́ць каля́ м. паго́ды — ждать у мо́ря пого́ды;

са дна м. даста́ць — со дна мо́ря доста́ть;

м. крыві́ — мо́ре кро́ви;

за ~рам, за мара́мі — уст. за мо́рем, за моря́ми;

разліўно́е м. — разлива́нное мо́ре;

на то́е і шчупа́к у мо́ры, каб кара́сь не драма́ў — посл. на то и щу́ка в мо́ре, чтоб кара́сь не дрема́л;

за мо́рам цяля́ — паўрубля́, ды сто пераво́зу — посл. за́ морем телу́шка — полу́шка, да рубль перево́зу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

год, ‑а, М ‑дзе; мн. гады, ‑оў і год; м.

1. Прамежак часу з 1 студзеня, за які Зямля робіць адзін паварот вакол Сонца (уключае ў сябе 365 ці 366 сутак, або 12 каляндарных месяцаў). Адыходзілі вёсны і зімы, І гады за гадамі плылі. Колас.

2. Адрэзак часу ў 12 месяцаў, які адлічваецца з якога‑н. дня. Аб усім утрая Клапаціцца гатоў, Быццам думаю я Жыць яшчэ сто гадоў. Гілевіч.

3. толькі мн. Ужываецца ў спалучэнні з парадкавым лічэбнікам для абазначэння дзесяцігоддзя. Саракавыя гады дваццатага стагоддзя. Камсамольцы дваццатых гадоў.

4. толькі мн. Адрэзак часу ў некалькі год. Пасляваенныя гады. Гады росквіту культуры і народнай гаспадаркі.

5. толькі мн. Узрост; перыяд, пара ў жыцці чалавека. Спадарожны Пятра быў Захар Палянскі, чалавек сярэдніх гадоў, досыць заможны гаспадар. Колас.

6. Адрэзак часу, на працягу якога планета робіць абарот вакол Сонца. Год Марса.

•••

Высакосны год — кожны чацвёрты год, які мае ў лютым не 28, а 29 дзён.

Зорны год — прамежак часу, за які Сонца робіць свой бачны шлях па нябеснай сферы адносна зорак.

Навучальны год — час вучэбных заняткаў ад канца адных і да пачатку наступных летніх канікул.

Новы год — дзень 1 студзеня.

Светлавы год — адзінка адлегласці, роўная шляху, які праходзіць прамень святла за трапічны год.

Трапічны год — прамежак часу паміж двума праходжаннямі Сонца цераз пункт веснавога раўнадзенства.

Адны гады; у адных гадах — аднолькавы ўзрост; аднагодкі, равеснікі.

Без году тыдзень гл. тыдзень.

Гады падышлі — настаў ўзрост, калі патрэбна зрабіць што‑н.

Гады ў рады — вельмі рэдка (бываць дзе‑н., сустракаць з кім‑н. і інш.).

Год ад году — з кожным годам.

З году ў год — пастаянна, на працягу некалькіх гадоў.

З малых гадоў (год) — з дзяцінства.

На схіле гадоў (год) гл. схіл.

Не па гадах — неадпаведна ўзросту, не падыходзіць па ўзросту.

Па маладосці гадоў гл. маладосць.

У гадах — пажылога ўзросту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́йсці сов.

1. в разн. знач. вы́йти;

в. з до́му — вы́йти и́з дому;

в. на даро́гу — вы́йти на доро́гу;

в. на сцэ́ну — вы́йти на сце́ну;

в. з дру́ку — вы́йти из печа́ти;

в. з-пад апе́кі — вы́йти из-под опе́ки;

на ко́жнага вы́йшла па сто рублёў — на ка́ждого вы́шло по сто рубле́й;

запа́сы праду́ктаў вы́йшлі — запа́сы проду́ктов вы́шли;

в. за́муж — вы́йти за́муж;

в. з гульні́ — вы́йти из игры́;

з тако́га куска́ вы́йдзе дзве кашу́лі — из тако́го куска́ вы́йдет две руба́хи;

в. на су́вязь — вы́йти на связь;

в. з бераго́ў — вы́йти из берего́в;

2. безл. вы́йти, получи́ться;

вы́йшла зусі́м не так, як хаце́лася — вы́шло (получи́лось) совсе́м не так, как хоте́лось;

◊ в. з галавы́ — вы́йти (вы́скочить) из головы́;

в. з даве́ру — вы́йти из дове́рия;

в. з мо́ды — вы́йти из мо́ды;

в. з ра́мак — вы́йти из ра́мок (за ра́мки);

в. з сябе́ — вы́йти из себя́;

в. з узро́сту (з гадо́ў) — вы́йти из во́зраста (из лет);

в. з-пад пяра́ — вы́йти из-под пера́;

в. (вы́біцца) на даро́гу — вы́биться на доро́гу;

в. на пе́нсію — вы́йти на пе́нсию;

в. (усплы́ць) наве́рх (на паве́рхню) — вы́йти нару́жу;

в. са стро́ю — вы́йти из стро́я;

в. (вы́брацца) сухі́м з вады́ — вы́йти сухи́м из воды́;

в. з го́нарам — вы́йти с че́стью;

в. ў адста́ўку — вы́йти в отста́вку;

в. (вы́біцца) ў лю́дзі — вы́йти (вы́биться) в лю́ди;

в. ў свет — вы́йти в свет;

в. ў тыра́ж — вы́йти в тира́ж;

на маё (яго́) вы́йшла — вы́шло по-мо́ему (по его́);

нічо́га не вы́йдзе — ничего́ не вы́йдет (не полу́чится)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зусім, поўнасцю, цалкам, канчаткова, даастатку, спаўна, ушчэнт, дашчэнту, нашчэнт, датла, дачыста, дочыста, дарэшты, дазвання, удрузг, удрызг / пра адчыненыя дзверы, вокны: насцеж; чыста, чыста-гладка, начыста, падчыстую (разм.); суздром (абл.); дагала (перан.) □ да канца, да апошняга, да апошняй ніткі, да адказу, раз і назаўсёды, упрах, у пух і прах, у дым, у рызу, у дошку, у парашок, у корань, пад корань, да грунту, пад мятлу, на сто працэнтаў, па вушы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

hold

I [hoʊld]

1.

held, held

2.

v.t.

1) трыма́ць

2) стры́мваць

to hold one’s breath — стаі́ць ды́ханьне

3) затры́мваць

4) право́дзіць, ла́дзіць

to hold a meeting — право́дзіць пасе́джаньне

5) мець, улада́ць, вало́даць, быць ула́сьнікам

to hold much property — мець шмат ула́снасьці, мець вялі́кую маёмасьць

6) займа́ць

to hold office — займа́ць паса́ду

7) зьмяшча́ць у сабе́

This room holds a hundred persons — Гэ́ты пако́й умяшча́е сто людзе́й

8) ду́маць, лічы́ць

I hold it good — Я ду́маю, што гэ́та до́бра

9) стры́мваць (абяца́ньне)

10) быць дзе́йным або́ ў сі́ле (пра пра́віла, зако́н)

The weather held warm — Надво́р’е трыма́лася цёплае

3.

n.

1) трыма́ньне ў руцэ́

to release one’s hold — пераста́ць трыма́ць, вы́пусьціць з рук

2) хва́тка f., спо́саб, прыём, які́м хапа́юць або́ трыма́юць

3) пункт апо́ры

4) уплы́ў -ву m.; ула́да f.

5) астро́жная ка́мэра

6) затры́мка f., адкла́д -у m.

7) Mus. па́ўза f.

8) жытло́ n.; гняздо́ n., нара́ f., ло́гава n.

•

- hold back

- hold down

- hold out

- hold up

- hold with

II [hoʊld]

n.

трум -а m. (у вадапла́ве)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

на​I прыназ (зверху) auf, an (A на пыт «куды?», D на пыт «дзе?»);

на стол auf den Tisch;

на стале́ auf dem Tisch;

на сцяне́ an der Wand;

на сцяну́ an die Wand;

2. (пры ўказанні мэты) zu (D);

ісці на сход zur Versámmlung géhen*;

ісці́ на ле́кцыю zur Vórlesung géhen*;

3. (пры абазначэнні часу, тэрміну і г. д.) (на пыт «калі?» an (D), in (D);

на насту́пным ты́дні in der nächsten Wóche; nächste Wóche;

на кані́кулах in den Féri¦en; (на пыт «на які тэрмін?» für A);

на два дні für [auf] zwei Tage;

4. (для) zu (D), für (A);

5. (на суму) für (A);

я купі́ў кніг на сто рублёў ich káufte Bücher für húndert Rúbel;

6. (пры абмене) gégen (A);

ён абмяня́ў кні́гу на часо́піс er hat ein Buch gégen éine Zéitschrift getáuscht;

7. (пры размеркаванні) pro;

на душу́ насе́льніцтва pro Kopf der Bevölkerung;

памно́жыць на пяць mit fünf multiplizíeren;

два ме́тры на тры zwéimal drei Méter;

дзялі́ць на пяць durch fünf téilen;

е́хаць на трамва́і mit der Stráßenbahn fáhren*;

ляжа́ць на со́нцы in der Sónne líegen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)