вар’я́т, ‑а, М ‑р’яце, м.

1. Псіхічна хворы чалавек. Хто цяпер пашкадуе залатаных стрэшак? Хіба толькі вар’ят або вораг які. Дудар.

2. Лаянк. Той, хто дзейнічае безразважна; шалёны; дзівак. [Вольга Сцяпанаўна:] — Ну, дай жа ты дзіцяці казку паслухаць! Добры бацька сам расказаў бы, а ён і паслухаць не дае. Вось вар’ят ужо! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развінці́цца, ‑вінчуся, ‑вінцішся, ‑вінціцца; зак.

1. Адпусціцца, адвінціцца (аб чым‑н. завінчаным або звінчаным). Часткі прыбора развінціліся.

2. перан. Разм. Стаць нявытрыманым, аслабець маральна і фізічна. Горбікаў сумеўся, адклаў відэлец, узяў нож. — Нервы развінціліся, браток. Хворы я зусім, — спрабаваў ён апраўдацца, напаўняючы шклянкі. Дудо. // Стаць непаслухмяным, свавольным; распусціцца. Дзеці развінціліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хадзя́чы в разн. знач. ходя́чий;

х. хво́ры — ходя́чий больно́й;

~чая тэо́рыя — ходя́чая тео́рия;

◊ ~чая энцыклапе́дыя — шутл. ходя́чая энциклопе́дия;

~чая газе́та — ходя́чая газе́та;

х. анекдо́т — ходя́чий анекдо́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Не́людзь ’нелюдзім’ (слаўг., Нар. словатв.; Яўс., Сл. ПЗБ), ’вылюдак, ідыёт’ (Юрч.), ’нечалавек’ (Сцяц.), ’непадобны да людзей’ (ТС), сюды ж не́люддзя, не́улюддзя, нелюдзяддзё ’тс’ (слаўг., Нар. словатв.). Назоўнікі, утвораныя ад нелю́дзкі ’дрэнны’ (Сл. ПЗБ), ’нелюдзімы, дзіклівы’ (ТС), ’няўжыўчывы; неспагадлівы; нетутэйшы, неўласцівы тутэйшым людзям’ (Нас.), нелюдзячы ’нягодны; непрыгожы; слабы, хворы’ (Ян.) і пад. Гл. людзкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прасту́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прастудзіць.

2. у знач. прым. Хворы ад прастуды. У класе запанавала напружаная цішыня — стала чуваць, як у прастуджанага Паўла Баранца хрыпіць у грудзях. Шамякін.

3. у знач. прым. Такі, які бывае пры прастудзе. — Дарогу трэба перакрыць на суткі, — сіпатым, прастуджаным голасам гаварыў капітан. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́плы, ‑ая, ‑ае.

Прыглушана-хрыплы, з лёгкім сіпеннем і прысвістваннем (пра голас, гукі чаго‑н.). Праводзячы нас, Эдуард Людвігавіч сіплым голасам сказаў на развітанне: — Хворы я, стары! Хведаровіч. Канцы яе [вароны] крыл[аў] свіціліся, як канцы сцёртага веніка, і пры ўзмахах іх даносіўся сіплы свіст паветра. Карпюк. Нізкі, сіплы гудок цеплавоза скалануў паветра. Радкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

icteric

[ɪkˈterɪk]

1.

n.

1) сро́дак ад жаўту́хі

2) чалаве́к хво́ры на жаўту́ху

2.

adj.

1) жаўту́шны

2) ужыва́ны для лячэ́ньня жаўту́хі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

chronic [ˈkrɒnɪk] adj.

1. храні́чны; зацяжны́; застарэ́лы;

a chronic disease храні́чнае захво́рванне;

a chronic invalid хво́ры-хро́нік;

chronic rheumatism храні́чны рэўматы́зм

2. пастая́нны

3. infml ве́льмі дрэ́нны; невыно́сны;

chronic poverty безнадзе́йная гале́ча, беспрасве́цце

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mental

I [ˈmentəl]

adj.

1) разумо́вы

2) псыхі́чны

a mental disease — псыхі́чная хваро́ба

3) псыхі́чна хво́ры

а) a mental patient — псыхічна хво́ры пацые́нт

б) a mental institution — псыхіятры́чная клі́ніка

в) a mental specialist — псыхія́тар -ра m.

4) у галаве́, у ду́мках

mental arithmetic — лічэ́ньне ў галаве́

II [ˈmentəl]

adj.

падбаро́дачны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ходя́чий в разн. знач. хадзя́чы;

ходя́чий больно́й хадзя́чы хво́ры;

ходя́чее выраже́ние хадзя́чы вы́раз;

ходя́чая и́стина хадзя́чая і́сціна;

ходя́чее мне́ние хадзя́чая ду́мка;

ходя́чая моне́та хадзя́чая мане́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)