смярдзю́чы, ‑ая, ‑ае.
Які вылучае смурод; смуродны. Іван сеў побач з Гэляю, Звесіўшы кудлатую галаву, прагна курыў смярдзючы самасад. Грахоўскі. Хворы Нор тры тыдні ляжаў паміж гарачымі катламі, на кучы смярдзючай прамасленай паклі. Шамякін. // Які насычаны смуродам, прапах ім. А вось жа брала яна мяне за душу. І мяне, і ўсіх, хто слухаў у смярдзючым бараку светлую музыку. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
contagious
[kənˈteɪdʒəs]
adj.
1) зара́зны
colds are contagious — засту́да — зара́зная хваро́ба
2) зара́зны (хво́ры)
3) заразьлівы
yawning is often contagious — пазяха́ньне ча́ста быва́е заразьлі́вае
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
здаро́вы, -ая, -ае.
1. Які мае добрае здароўе, не хворы.
Здаровае дзіця.
З. арганізм.
2. Які выражае здароўе, уласцівы здароваму чалавеку.
З. выгляд.
З. смех.
3. Карысны для здароўя.
Здаровае надвор’е.
Здаровае харчаванне.
4. перан. Карысны, правільны.
Здаровая ідэя.
З. быт.
5. Моцнага целаскладу, дужы (разм.).
З. хлопец.
6. Вялікі, моцны (пра з’явы, прадметы; разм.).
З. мароз.
З. кавалак жалеза.
7. у знач выкл. здаро́ў (здаро́ва)! Ужыв. як прывітанне пры сустрэчы (разм.).
◊
Будзь (або бывай) здароў — развітальнае пажаданне заставацца здаровым.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ды́хаць, ды́хаю, ды́хаеш, ды́хае; незак.
1. Паглынаць кісларод і выдзяляць вуглякіслы газ.
Хворы цяжка дыхае.
Расліны дыхаюць лісцем.
2. перан., чым. Быць захопленым чым-н., жыць якой-н. ідэяй.
Ён жыў і дыхаў кансерваторыяй.
3. перан., чым. Вылучаць, распаўсюджваць што-н.; быць прасякнутым чым-н., выказваць што-н.
Ноч дыхала пахамі траў.
Яго творы дыхаюць вайной.
Твар спартсмена дыхаў здароўем.
◊
Дыхаць свабодна (вольна) — адчуваць палёгку, вызваліўшыся ад чаго-н.
|| аднакр. дыхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1 знач.; разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кры́зіс, -су м., в разн. знач. кри́зис;
эканамі́чны к. — экономи́ческий кри́зис;
пасля́ ~су хво́ры стаў папраўля́цца — по́сле кри́зиса больно́й стал поправля́ться;
○ паліты́чны к. — полити́ческий кри́зис;
ура́давы к. — прави́тельственный кри́зис
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
dotknięty
1. закрануты;
dotknięty chorobą — хворы; звалены хваробай;
dotknięty nieszczęściem — няшчасны; якога напаткала няшчасце;
2. абражаны, абураны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
invalid
I [ˈɪnvələd]
1.
n.
1) хво́ры -ага m.
2) кале́ка -і m., інвалі́д -а m.
2.
adj.
1) слабы́ й хво́ры, нездаро́вы, непрацаздо́льны
2) інвалі́дны
3.
v.t.
1) кале́чыць, рабі́ць кале́кам
2) прызнава́ць нязда́тным, непрыго́дным да вайско́вае слу́жбы
4.
v.i.
кале́чыцца, станаві́цца інвалі́дам
II [ɪnˈvælɪd]
adj.
нява́жны, які́ ня ма́е зако́ннае сі́лы (біле́т, дакумэ́нт)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Пламе́тны ’псіхічна хворы’ (стол., ЛА, 3; ТС), укр. бойк. планіта ’дур, дурыкі’, усх.-палес. пламета ’псіхічная неўраўнаважанасць’, пламётна пагода ’благое надвор’е, нягода’. Утворана ад плакетак, параўн. польск. planetnik, plametnik ’дух, які жыве ў дажджавых хмарах’, а таксама ’лунацік’, і planetnica ’неўраўнаважаная жанчына, самадурная’. Сюды ж мазыр. пламе‑ та ’неслух, непаседа (пра дзіця)’ (Мат. Гом.), кобр. пламэтытысь ’хандрыць’ (Нар. лекс.; Сл. Брэс.), пламідны ’зайздросны’ (Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wan
[wɑ:n]
adj.
1) бле́дны
2) змарне́лы, зьнясі́лены; кво́лы; слабы́
The sick boy gave the doctor a wan smile — Хворы хлапе́ц усьміхну́ўся до́ктару кво́лай усьме́шкай
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
восьIII часц da; déshalb;
ён хво́ры, вось чаму́ яго не віда́ць er ist krank, déshalb sieht man ihn nicht;
гэ́тага я вось і ха́цеў das wóllte ich geráde
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)