hammer2 [ˈhæmə] v.

1. (in/into/onto) біць мо́латам; біць, забіва́ць, заганя́ць малатко́м;

hammer in a nail забіва́ць цвік;

hammer down the lid of a box забіва́ць скры́нку

2. біць, нано́сіць уда́ры; калаці́ць (у дзверы, таксама пра дождж і да т.п.); калаці́цца (пра сэрца);

Rain was hammering down onto the iron roof. Дождж моцна грукатаў па металічным даху;

hammer smth. home

1) утлума́чваць, растлума́чваць што-н.

2) забі́ць гол мо́цным уда́рам;

hammer smth. into smb. убіва́ць што-н. каму́-н. (у галаву); утлума́чваць

hammer away [ˌhæmərəˈweɪ] phr. v. : hammer away at smth. працава́ць над чым-н. до́ўга, не спыня́ючыся; упа́рта паўтара́ць, дзяўбці́; карпе́ць над чым-н.

hammer out [ˌhæmərˈaʊt] phr. v.

1. выпрацо́ўваць; прыду́мваць, вынахо́дзіць (план, ідэю, пагадненне, кампраміс);

hammer out a deal дасягну́ць пагадне́ння нако́нт здзе́лкі (з цяжкасцю)

2. гу́чна і фальшы́ва ігра́ць на музы́чным інструме́нце

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

słuch, ~u

м.

1. слых;

mieć dobry słuch — мець добры слых;

mieć słaby słuch — недачуваць; быць глухаватым;

grać ze ~u — іграць на слыху;

2.мн. чуткі; погалас; пагалоска; гавэнда;

chodzą ~y, że ... — ходзяць чуткі, што...; кажуць, што...;

słuch o nim zaginął — і следу не стала; і след ветрам змяло; і слыху не чутно;

3.мн. вушы;

postawić ~y — наставіць вушы (пра зайца);

zamienić się w słuch — пераўтварыцца ў слых; уважліва слухаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ton

I

m -(e)s, Töne тон, гук

inen ~ nschlagen* [grifen*] — муз. узя́ць тон

mit j-m glichen ~ nstimmen — пець з кім-н. ва ўнісо́н; дзе́йнічаць з кім-н. заадно́; падпява́ць каму́-н.

2) на́ціск

3) тон мо́вы

den rchtigen ~ nschlagen* [nstimmen] — знайсці́ [yзя́ць] пра́вільны тон

4) тон (паводзіны)

den ~ ngeben* [nstimmen] — задава́ць тон, ігра́ць (гало́ўную) ро́лю

5) тон (пра колер)

stte Töne — сакаві́тыя [насы́чаныя] то́ны

II

m -(e)s, -e глі́на

◊ aus gröberem ~ geschffen — зро́блены з больш густо́га це́ста

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Nte

f -, -n

1) адзна́ка, бал

j-m ine gte ~ gben* — ста́віць каму́-н. до́брую адзна́ку

2) заўва́га, адзна́ка

etw. mit iner ~ vershen* — зрабі́ць адзна́ку на чым-н.

3) банкно́т, купю́ра

4) дып. но́та

~n ustauschen — абме́ньвацца но́тамі

5) но́та (у розн. знач.)

etw. in ~n stzen — піса́ць му́зыку на што-н., пакла́сці што-н. на му́зыку

nach ~n spelen — ігра́ць па но́тах

wie nach ~n — як па но́тах

6) перан. тон, адце́нне

ine ndere ~ nschlagen* — перамяні́ць тон

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пе́ршы, ‑ая, ‑ае.

1. Ліч. парадк. да адзін. Першы дом з краю. Першае паўгоддзе. Першы том. Першы параграф. □ Першы прывал на паходзе быў назначан у фальварку Віркуцце. Колас. // толькі мн. Пачатковыя ў радзе пералічаных прадметаў. Першыя кіламетры дарога ішла лесам. Якімовіч. Першыя дні ў гэтым раёне вяліся жорсткія баі. Колас.

2. у знач. займ. пе́ршы, ‑ага, м. Ужываецца для абазначэння асобы, прадмета і пад., якія былі названы раней. — Слухай мяне, сынку: ёсць у тых жа зялёных лугах, на шаўковых мурагах яшчэ адзін конь, гнедай масці, маладзейшы за першага. Якімовіч.

3. Які з’явіўся крыніцай або аб’ектам дзеяння раней за іншых. Да дошкі першым выклікалі хлопца. □ [Алесь:] — Мне давялося быць за мяжой, калі наша краіна першай запусціла спадарожнік. Шыцік. — Перакур! — скамандаваў Лазавік і першы лёг на траву. — Сядай, братва! Хомчанка. // у знач. наз. пе́ршае, ‑ага, м. Тое, што адбылося або стала аб’ектам якога‑н. дзеяння раней за ўсё. Першае, што Ніна зрабіла, — гэта паздзірала газеты з акон, са стала, фіранкі павесіла, настольнікі разаслала. Лобан. Першае, што кінулася .. [Антону і яго сябрам] у вочы, — нідзе не відаць было саламяных стрэх. Пальчэўскі.

4. Які з’яўляецца, здараецца, адбываецца ў самым пачатку чаго‑н.; першапачатковы. Першае ўражанне. □ Вось і першы сонечны прамень бліснуў. Лынькоў. Першыя зоры ўжо замігацелі то там, то сям у бяздонным небе. Колас. // Які з’яўляецца пачатковым этапам, ніжэйшай формай чаго‑н. Першая фаза камунізма. // Які з’явіўся ўпершыню ў сезоне, новы, ранні (пра з’явы прыроды, расліны і пад.). Першыя замаразкі. Першыя кветкі. □ Падаў першы снег, весела мітусіліся ўвішныя сняжынкі, усцілалі шлях. Мележ. У аконныя шыбы глядзіць першая вясна. Чорны. // Які здарыцца, адбудзецца ў бліжэйшы час. Пры першай магчымасці.

5. Які раней не існаваў, не ўзнікаў. Першы штучны спадарожнік Зямлі. Першая ў свеце сацыялістычная дзяржава. □ Значную з’яву ў гісторыі беларускага тэатра ўяўляе першы беларускі прафесійны тэатр, які насіў назву «Народны тэатр». «Беларусь». // Не спазнаны раней. Першае каханне. □ Тут упершыню Лене адкрыўся свет, тут яна спазнала першую радасць і першае гора. Ваданосаў.

6. Які пераўзыходзіць у якіх‑н. адносінах усіх іншых. Вясёлая, жывая, дураслівая, свавольніца і першая штукарка на розныя забаўкі і выдумкі, — вось якая была Кублікавых Аўгіня. Колас. Сашка так стараецца, што настаўніца дзівіцца: ледзь не першы вучань. Дадзіёмаў. [Юрка:] — Ён тут у нас, брат, цяпер першы грамацей. Якімовіч. // Самы лепшы, выдатны. Першы гатунак. Купэ першага класа. □ — Закурвайце... Табак першага сорту. Два гады ляжаў. Чорны. // Самы важны, галоўны. Першы сакратар. Рэчы першай неабходнасці.

7. Перадавы, вядучы. Ваяваць у першым эшалоне. □ На варце краіны, — На сушы, ў марах, — Байцы-камсамольцы У першых радах. Колас. Што будзе з дачкою? Бяда! На работу — першая, але і на гульні таксама. Пестрак.

8. Які выконвае асноўную партыю ў аркестры, хоры і пад. Першая скрыпка ў аркестры. // Які вядзе асноўную мелодыю, верхні. Першыя галасы хору.

9. у знач. наз. пе́ршае, ‑ага, н. Рэдкая страва, якая падаецца ў пачатку абеду (суп, боршч і пад.). З’есці першае. □ На першае.. [Ніна] зробіць халаднік з яйцом, на другое — рыбу. Лобан.

10. У граматыцы — які ўказвае, што суб’ектам дзеяння з’яўляецца сам гаворачы. Першая асоба дзеяслова.

11. у знач. пабочн. пе́ршае. Разм. Тое, што і па-першае.

•••

Першая дапамога гл. дапамога.

Першае мая гл. май.

З першага знаёмства гл. знаёмства.

З першых рук гл. рука.

Іграць першую скрыпку гл. іграць.

На першы абыходак гл. абыходак.

На першы выпадак гл. выпадак.

На першы погляд гл. погляд.

Не першага веку гл. век.

Не першай маладосці гл. маладосць.

Не ты (я, ён, яна) першы, не ты (я, ён, яна) апошні — пра складаныя сітуацыі, у якія трапляюць многія.

Першай гільдыі гл. гільдыя.

Першай рукі гл. рука.

Першая ластаўка гл. ластаўка.

Першы блін камяком гл. блін.

Першы крок гл. крок.

Першы сустрэчны гл. сустрэчны.

У першую чаргу гл. чарга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збо́р (род. збо́ру) м.

1. в разн. знач. сбор; (урожая — ещё) убо́рка ж.;

з. ураджа́ю — сбор (убо́рка) урожа́я;

з. назна́чаны на пяць гадзі́н — сбор назна́чен на пять часо́в;

ме́сца збо́ру — ме́сто сбо́ра;

ігра́ць з. — игра́ть сбор;

валавы́ з. зе́рня — валово́й сбор зерна́;

страхавы́ з. — страхово́й сбор;

тэатра́льны з. — театра́льный сбор;

прызва́ць на збо́ры ваеннаабавя́заных — призва́ть на сбо́ры военнообя́занных;

2. (большое количество собравшихся) стече́ние ср., скопле́ние ср.;

3. (собрание законов, летописей) свод, уложе́ние ср.;

4. (произведений) собра́ние ср.;

з. тво́раў — собра́ние сочине́ний;

5. преимущественно мн. сбо́ры; приготовле́ния (к отъезду);

ге́рбавы з. — ге́рбовый сбор;

га́рцавы з.уст. га́рнцевый сбор;

з.-дружы́на — с бо́ру да с со́сенки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кале́на, ‑а, н.

1. мн. кале́ні, ‑яў і ‑ле́нь. Частка нагі, дзе злучаюцца бядровая і галёначная косці; месца згібу нагі. Сагнуць нагу ў калене. Абхапіць рукамі калені. □ Пракоп сеў, зняў шапку і павесіў яе на заціснуты між каленяў кій. Колас. Валодзька з размаху грымнуўся аб ганак, моцна збіўшы калена. Гамолка. // Частка адзення (штаноў, панчох і інш.), якая прыкрывае гэту частку нагі. Залатаць калені штаноў.

2. мн. кале́ні, ‑яў і ‑ле́нь. Нага ад каленнага сустава да таза. Пасадзіць дзіця на калені. □ Унукі ўзбіраліся [дзеду] на калені, церабілі яго бараду, лашчыліся. Лынькоў.

3. мн. кале́ны, ‑ле́н. Частка чаго‑н. сагнутага, непрамога ад аднаго згібу або павароту да другога. Флейта складаецца з галоўкі і двух кален. Калена ракі. Калена дарогі. // Сам вугал згібу, павароту. У самавара не здымалася бляшаная, заломаная вострым каленам і ўстаўленая ў чалеснік труба. Дуброўскі.

4. мн. кале́ны, ‑ле́н. Разм. Асобная частка, закончаны матыў у музычным творы. Ударыў барабан на другое калена, на тое самае, дзе кракавяк ідзе на манер віхрыстай полькі. Кулакоўскі. Кадрылю ў пяць Ці сем кален, Сплючы, ён [скрыпач] мог іграць. Броўка. // Асобнае адметнае месца ў спевах птушак. Калены салаўінай песні. // Фігура ў танцы, скоках. Мы скакалі польку, танцавалі кадрылю аж па шаснаццаць кален, што нават падлога дрыжала. Гурскі.

5. мн. кале́ны, ‑ле́н. Пакаленне ў радаслоўнай. У Дабрынічах гэтых Пальчыкаў добрая палова, і ўжо цяжка разабрацца, хто каму сваяк і ў якім калене. Дамашэвіч. — Цяпер, калі я вам расказаў у двух словах радаслоўную Мухтара аж да шостага калена, вы мусіце зразумець, кім ён павінен быў стаць. Васілёнак.

•••

Вераб’ю па калена гл. верабей.

Выламаць з калена гл. выламаць.

Мора па калена гл. мора.

Поўзаць на каленях гл. поўзаць.

Ставіць на калені гл. ставіць.

Станавіцца на калені гл. станавіцца.

Стаць (упасці) на калені гл. стаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bow

I [baʊ]

1.

v.i.

1) кла́няцца

He smiled and bowed — Ён усьміхну́ўся й паклані́ўся

2) схіля́цца; падпарадко́ўвацца

The boy bowed to his parents’ wishes — Хлапе́ц падпара́дкаваўся жада́ньню бацько́ў

2.

v.t.

1) схіля́ць (галаву́)

to bow one’s thanks — падзя́каваць пакло́нам

2) віта́ць пакло́нам

3) згіна́ць; го́рбіць

The man was bowed by old age — Ста́расьць зго́рбіла чалаве́ка

3.

n.

пакло́н -у m., кіў галавы́

- bow and scrape

- bow out

- take a bow

II [boʊ]

1.

n.

1) лук -а m. (збро́я)

2) смык -а́ m.

3) ву́зел а́нтам)

a bow of ribbon — бант са сту́жкі, ба́нцік -а m.

4) дуга́ f., вы́гін -у m.

2.

adj.

дугавы́, дугападо́бны; сагну́ты (у дугу́), зго́рблены

3.

v.t.

1) выгіна́ць; згіна́ць (у дугу́)

2) ігра́ць на смыкавы́м інструмэ́нце

4.

v.i.

1) выгіна́цца, згіна́цца

2) вадзі́ць смыко́м па стру́нах

- have two strings to one’s bow

III [baʊ]

n.

нос карабля́, чаўна́ ці самалёту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ліст I м.

1. (род. ліста́) бот. лист;

2. (род. лі́сту) собир. листва́ ж., лист;

л. пажаўце́ў — листва́ пожелте́ла;

3. (род. лі́сту) собир. (заготовленный для определённой цели) лист;

лаўро́вы л. — лавро́вый лист;

лі́стам — сла́цца ме́лким бе́сом рассыпа́ться; лебези́ть;

дрыжа́ць як асі́навы л. — дрожа́ть как оси́новый лист

ліст II (род. ліста́) м.;

1. (бумаги, пласт материала) лист;

л. фане́ры, жале́за — лист фане́ры, желе́за;

2. (почтовое отправление) письмо́ ср.;

атрыма́ць л. — получи́ть письмо́;

заказны́ л. — заказно́е письмо́;

3. (документ) лист;

узнагаро́дны л. — наградно́й лист;

маршру́тны л. — маршру́тный лист;

акладны́ л. — окладно́й лист;

выкана́ўчы л. — исполни́тельный лист;

ты́тульны л. — ти́тульный лист;

абхо́дны л. — обходно́й лист;

адкры́ты л. — откры́тое письмо́;

з ліста́ (ігра́ць, спява́ць, чыта́ць) — с листа́ (игра́ть, петь, чита́ть)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збор м.

1. (дзеянне) Smmeln n -s; insammeln n -s; inkassierung f -, -en (грошай, падаткаў);

збор ураджа́ю rnte f-;

збор вінагра́ду Winlese f -;

збор по́дпісаў nterschriftensammlung f -;

збор ахвярава́нняў Spndensammlung f -; царк. Kollkte f -;

збор чле́нскіх узно́саў [сябро́ўскіх скла́дак] Kasseren [inziehen] der Mtgliedsbeiträge;

2. камерц., фін. (адлічэнні) Gebühr f -, -en; Stuer f -, -n, bgabe f -, -n;

аўкцыённы збор Auktinsgebühren pl, Verstigerungsgebühren pl;

камісі́йны збор Kommissinsgebühr f, Provisin [-vi-] f;

мы́тны збор Zllgebühr f -;

партавы́ парто́вы збор Hfengeld n, Hfenabgabe f;

пашто́вы збор Pstgebühr f -, Prto n -s, -s i Prti;

саніта́рны збор sanitäre bgaben;

страхавы́ збор Verscherungsgebühr f;

фра́хтавы збор Frchtgebühr f;

3. (сход) Zusmmenkunft f -, -künfte; Versmmlung f -, -en;

4. (зборы) мн. вайск. (krzfristiger) usbildungskursus m -, -kurse;

зборы ў даро́гу Risevorbereitungen pl;

ігра́ць збор zum Appll blsen*;

быць у зборы vllzählig nwesend sein;

ме́сца збору Smmelpunkt m -(e)s, -e, Smmelstelle f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)