мазо́к, ‑зка, м.
1. Адзін рух пэндзля пры накладанні фарбы, а таксама слой фарбы, накладзены такім спосабам. Кожны мазок, пакладзены на палатно, сведчыў аб паспешлівасці аўтара. Асіпенка. // перан. Штрых, мастацкая дэталь. Сябра .. ні разу яшчэ не расшчодрыўся на .. расказ [пра падполле]. Так зрэдку кідаў некалькі мазкоў, эпізодаў, дэталей. Шамякін.
2. Тонкі слой вадкага выдзялення (слізі, крыві і пад.), нанесены на шкло для мікраскапічнага даследавання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сцёрты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад сцерці.
2. у знач. прым. Пашкоджаны трэннем, дотыкам або тонкі ад доўгага ўжывання. Сцёрты мядзяк. □ Іліко пакрыху прывыкаў да .. работы, ужо не так балелі распараныя ногі і сцёртыя рукі. Самуйлёнак. // перан. Які страціў арыгінальнасць, своеасаблівасць. Сцёрты эпітэт. □ Гэтыя радкі куды больш пераконваюць, чым гучныя, правільныя, але сцёртыя словы некаторых газетных вершаў. Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кро́ква
1. Насціл, гаць з тонкага жэрдзя (Краснап.).
2. Густы, малады, тонкі лес, звычайна на нізкіх вільготных месцах (Краснап.).
□ ур. Крёква каля в. Б. Хутары Краснап.
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Ríecher
m -s, - разм.
1) нос
2) перан. нюх, чуццё;
éinen gúten ~ háben мець то́нкі нюх, мець до́брае чуццё
3) пагары́л. шпік, шпег
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Лінь ’вельмі моцны тонкі канат’ (ТСБМ). Запазычана з рус. линь, якое з гал. lijn ’тонкая вяроўка’ (Слаўскі, 2, 498–499). Пры наяўнасці гэтага слова або рус. слова канат, граматычны род якога — мужчынскі, бел. лі́ня (гл. ліна) змянілася ў лінь ’вяроўка, пры дапамозе якой цягалі вуллі на дрэвы’ (ганц., Сл. паўн.-зах.), ’канат на пароме’ (Яруш.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
slice1 [slaɪs] n.
1. лу́стачка, скі́бачка, скры́лік, то́нкі кава́лачак;
a slice of bread лу́ста хле́ба;
a slice of cheese скры́лік сы́ру
2. infml ча́стка, до́ля;
He got a good slice of the profit. Ён адхапіў добрую долю даходу.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Вікля́ ’тонкі канец жэрдкі, які тарчыць з-пад незакончанай страхі ў нізкай будыніне’ (Касп.). Рус. кір. виклина ’націна’, польск. wiklina ’жаўталоз’, wikla, wiklak ’лазіна’, wikle ’вербалоз’ — польска-беларуска-паўночнаруская ізалекса. Відавочна, лексема паходзіць ад *vitlʼa < viti > віць (гл.). Аб пераходзе tl у kl гл. Брукнер, 613. Параўн. балг. ви́кло > витло (БЕР, 1, 147, 154), серб. ви̏тло, макед. витло ’вір’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зацвярдзе́ць, ‑ее; зак.
Зрабіцца цвёрдым, каляным. Зацвярдзела зямля, і кожны крок чалавека стаў аддавацца звонкім гулам. Шчарбатаў. Трэба было разліваць сталь, і Барашкін узяў у рукі тонкі жалезны лом, на якім.. зацвярдзеў метал ранейшай плаўкі. Савіцкі. // перан. Стаць суровым, строгім. Прыветлівая ўсмешка знікла з твару гаспадыні. А дзяўчынка, убачыўшы, як адразу зацвярдзеў твар жанчыны, ужо вельмі шкадавала, што паслухалася маці і абяцала папрасіць грошай. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
flimsy
[ˈflɪmzi]
1.
adj.
1) то́нкі, рэ́дкі, нямо́цны
2) непава́жны, малава́жны, трывія́льны
a flimsy excuse — адгаво́рка; несур’ёзнае апраўда́ньне
2.
n.
1) папяро́сная або́ то́нкая папе́ра (для ко́піяў)
2) Sl. грашо́вы банкно́т
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
subtle
[ˈsʌtəl]
adj.
1) даліка́тны; то́нкі, вы́танчаны
a subtle odour of perfume — даліка́тны во́дар парфу́мы
2) ледзь заўва́жны; тае́мны, зага́дкавы
a subtle smile — ледзь заўва́жная ўсьме́шка
3) хі́тры, спры́тны
4) укра́длівы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)