дачарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; заг. дачарці; зак., што.
Скончыць чарціць; давесці чарчэнне чаго‑н. да якой‑н. ступені выканання. Дачарціць праект да палавіны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адлётаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. Скончыць лётаць. Адлёталі ў паветры апошнія пушыстыя сняжынкі. Кірэйчык.
2. Разм. Пралётаць пэўны час. Адлётаць тры гады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дарабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак., што.
1. Скончыць, завяршыць работу, давесці да патрэбнага ўзроўню.
Д. справы.
Д. праект забудовы.
2. Зрабіць дадаткова, прырабіць што-н. да чаго-н.
Д. ключ.
Д. ножку да стала.
|| незак. дарабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. даро́бка, -і, ДМ -бцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дапе́ць, ‑пяю, ‑пяеш, ‑пяе; ‑пяём, ‑пеяце; заг. дапей; зак., што.
Скончыць спяванне чаго‑н., даспяваць да пэўнага месца. Дапець песню. Дапець раманс да сярэдзіны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дапілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., што.
Скончыць пілаваць што‑н.; распілаваць да канца ці да якога‑н. месца. Дапілаваць дровы. Дапілаваць бервяно да сукоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даспява́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае, зак., што.
Скончыць спяванне чаго‑н.; даспяваць да пэўнага месца, часткі. Даспяваць песню.
даспява́ць 2, ‑ае.
Незак. да даспець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
датаўчы́, ‑таўку, ‑таўчэш, ‑таўчэ; ‑таўчом, ‑таўчаце, ‑таўкуць; пр. датоўк, ‑таўкла, ‑ло; заг. датаўчы; зак., што.
Скончыць таўчы; стаўчы, патаўчы ўсё да канца. Датаўчы крупы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзесяціго́дкі ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Разм. Поўная сярэдняя агульнаадукацыйная школа ў СССР з дзесяцігадовым тэрмінам навучання. Скончыць дзесяцігодку. Музычная дзесяцігодка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паапладзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.
Апладзіраваць некаторы час. Паапладзіраваць артыстам. □ [Гаравому] паапладзіравалі,.. і ўсе заварушыліся, быццам толькі і чакалі, калі ён скончыць чытаць свой даклад. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.
1. Скончыць клеіць што‑н. Даклеіць сцены.
2. Разм. Прыклеіць што‑н. дадаткова. Даклеіць яшчэ адну марку на канверт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)