рысава́цца несов.

1. в разн. знач. рисова́ться;

удалечыні́ рысу́юцца абры́сы гор — вдали́ рису́ются очерта́ния гор;

яна́ ве́льмі рысу́ецца — она́ о́чень рису́ется;

2. страд. рисова́ться; см. рысава́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

mamrotać

mamrota|ć

незак. разм. мармытаць;

~ła coś do siebie — яна мармытала нешта сама сабе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

blandish

[ˈblændɪʃ]

v.t.

1) угаво́рваць; задо́брываць, уце́шваць

She blandished him — Яна́ задо́брыла яго

2) лісьлі́віць, падла́шчвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

deeply

[ˈdi:pli]

adv.

глы́бака, глыбо́ка

She feels deeply about it — Яна́ гэ́та прыма́е глыбо́ка да сэ́рца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

разбо́рчиво нареч.

1. выра́зна, разбо́рліва, чытэ́льна;

письмо́ напи́сано разбо́рчиво ліст напі́саны выра́зна (разбо́рліва, чытэ́льна);

2. перабо́рліва; патрабава́льна;

она́ разбо́рчиво отно́сится к лю́дям яна́ патрабава́льна (перабо́рліва) ста́віцца да лю́дзей;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

злі́плы, ‑ая, ‑ае.

Які зліпся, склеіўся, утварыўся ў выніку зліпання, склейвання чаго‑н. Яна глядзіць журботнымі вачамі, Мой чуб камечыць зліплы на ілбе. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забрынча́ць і забрынчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Пачаць брынчаць, брынчэць. // Брынкнуць. Зварухнуў [Міколка] нагой нейкую бляшанку па дарозе, і яна чыркнулася аб камень, забрынчэла. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завільгатне́ць, ‑ее; зак.

Пакрыцца, насыціцца вільгаццю, зрабіцца вільготным. Шыбы завільгатнелі. □ Па траву лягла раса. Яна была такая густая, што зямля ад яе завільгатнела. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вучыць.

2. у знач. прым. Адукаваны. Яна вучаная, і я ніяк не падыходзіў да яе. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абзада́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абзадачыць. У растэрміноўку выплаты павінна была прыйсці новая жняярка, яна і была абзадачана з самай вясны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)