verláuten

es verláutet, dass… — ка́жуць, што…; ста́ла вядо́ма, што…

wie verláutet — як ста́ла вядо́ма

er hat nichts ~ lássen* — ён не дае́ пра сябе́ ве́стак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

verwándeln

1.

vt (in A) ператвара́ць, пераўтвара́ць (што-н. у што-н.)

sich wie verwándelt fühlen — адчува́ць сябе́ як змяні́ўшымся [ператварыўшымся]

2.

(sich) ператвара́цца, пераўтвара́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вы́вести​II сов. вы́весці, мног. павыводзіць;

вы́вести пятно́ вы́весці пля́му;

◊

вы́вести из стро́я вы́весці (павыво́дзіць) са стро́ю;

вы́вести на доро́гу вы́весці на даро́гу;

вы́вести (кого-л.) из себя́ вы́весці (каго-небудзь) з сябе́;

вы́вести на чи́стую во́ду вы́весці на чы́стую ваду́;

вы́вести нару́жу вы́крыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

markíeren

1.

vt

1) адзна́чаць, ста́віць кляймо́, пазнача́ць, рабі́ць дэмарка́цыю (мяжы)

2) падкрэ́сліваць, вылуча́ць

die Líebenswürdigkeit zu j-m ~ — быць падкрэ́слена ла́скавым [ве́тлі- вым, прыя́зным] да каго́-н.

3) разм. удава́ць з сябе́, прыкі́двацца

den Dúmmen ~ — выдава́ць з сябе́ ду́рня

4) спарт. стры́мліваць

den Gégner ~ — стры́мліваць сапе́рніка (футбол)

2.

vi рабі́ць сто́йку (пра паляўнічага сабаку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

blame​2 [bleɪm] v.

1. вінава́ціць, ста́віць y віну́;

She cannot be blamed for it. Яна ў гэтым не вінавата.

2. га́ніць; нарака́ць; I have nothing to blame myself. Мне няма за што на сябе наракаць.

♦

be to blame быць вінава́тым;

If anyone’s to blame, it’s me. Калі хто і вінаваты, то гэта я.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

In caelum exspuis

Пляваць у неба (г. зн. ставіць сябе пад небяспеку быць само­му ж апляваным).

Плевать в небо (т. е. подвергать себя опасности быть самому же оплёванным).

бел. Не плюй супраць ветру. Проці вады не паплывеш. Не плюй у вадзіцу, бо давядзецца напіцца. Не плюй у калодзезь: згадзіцца вады напіцца. Не плюй проці ветру ‒ усе пырскі будуць твае.

рус. Кверху плевать ‒ свою бороду заплевать. Выше носа плюнешь, себя запачкаешь. Вверх не плюй: себя пожалей. Плевать против ветра.

фр. Qui crache en l’air reçoit le crachat sur soi (Кто плюёт в воздух, получает плевок на себя).

англ. Don’t foul the well, you may need its waters (He плюй в колодец: пригодится воды напиться).

нем. Spucke nicht nach oben, du ziehst den Kürzeren (Не плюй вверх, останешься в проигрыше).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Omnes homines ad quaestum suum callent

Усе людзі ўмелыя/ведаюць толк у тым, што тычыцца іх выгады.

Все люди искусны/знают толк в том, что касается их выгоды.

бел. Гаспадаром стане тады, як свая вош укусіць. Усякаму сваё мілей. Кожны млын на сваё кола ваду цягне. Кожная сасна свайму бору песню пяе. Кожныя граблі да сябе грабуць.

рус. Каждый в свою нору тянет. И мышь в свою норку тащит корку. Всяк хлопочет, себе добра хочет. Всякий Демид себе норовит. Роман всё кладёт в свой карман. Всякая сосна своему бору шумит, каждый Никитка хлопочет о своих пожитках. Всяк на себя умён.

фр. Chacun veut avoir son compte (Каждый хочет иметь свой счёт).

англ. Every bird thinks its own nest best (Каждая птица считает своё гнездо лучшим).

нем. Jeder hat das Seine lieb (Каждому дорого своё).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

увабра́ць, убяру, убярэш, убярэ; убяром, убераце; пр. увабраў, ‑брала; зак., каго-што (пераважна ў пр. часе).

1. Паступова паглынуць (ваду, паветра і пад.); уцягнуць унутр; усмактаць. «Тут скрозь балоты, — пісаў нам Сяргей .. — Прыпяць не наспявае ўвабраць усю ваду». Хомчанка. [Алесь] уздыхнуў так, як быццам хацеў увабраць у сябе ўсё паветра, што было навокал. Броўка. [Камета] ўвабрала вельмі мала святла з навакольнае прасторы, але пры пэўнай спрактыкаванасці яе можна заўважыць простым вокам. Шыцік. // Падабраць, заправіць унутр чаго‑н. [Васіль] зашпіліў верхні гузік касавароткі і нават увабраў пад кепку непакорны віхорчык валасоў. Кулакоўскі. Доўгую белую кашулю [мужчына] увабраў у штаны і па штанах туга падперазаўся саматканым паяском. Галавач. // Уцягнуць, утуліць (шыю, галаву і пад.). Стаіць Рыгор Варанец у варотах .. Галаву ў каўнер увабраў. Крапіва. Волак увабраў шыю, адразу паменшаў і баязліва паглядзеў у вочы Блажэвічу. Няхай. Люся ўвабрала ў плечы галаву, сціснулася. Шашкоў. // Умясціць куды‑н. У клецях — тканіны ядвабныя, Футры, сувоіны кужалю... Усё, што пакоі прывабныя Сквапна ўвабраць не падужалі. Дзяргай. // перан. Успрыняць, засвоіць. Зямля бацькоў, Лагойшчына мая,.. На ўсё жыццё ўвабраў у сэрца я Тваіх кастроў і боек дым гаркавы. Гілевіч. Лабановіч увабраў у сябе погляды, думкі, настроі працоўнай сялянскай масы, з якой ён выйшаў. Казека. Музыка-сын спяваў на дзіва. У сваю душу ён увабраў І лісця подых палахлівы, І ціхі шэпт пушчанскіх траў. Кляўко.

2. Разм. З’есці ўсё без разбору, без астатку. [Зайцаў:] — Варэнікаў .. украінскіх з вішнямі я зараз бы цэлае вядро ўвабраў... Даніленка.

3. (са словамі «у сябе»). Уключыць у свой склад, аб’яднаць. Лясная брыгада ўвабрала ў сябе ўсіх людзей. Трэба было да вясны ссячы і прывесці ў парадак дзялянку. Ермаловіч.

4. што і за што. Разм. Моцна ўхапіць, схапіць што‑н. Увабраць кол. Увабраць за чуб.

5. Разм. Схапіць, захапіць. [Шабанок:] Дык от мы, утраіх, згаварыліся ўвабраць аднаго фашыста. Кучар. [Салдат:] — Нам, разведчыкам, і то рэдка ўвабраць удаецца такога важнецкага языка. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

misja

misj|a

ж. місія; даручэнне; заданне;

podjąć się ~i — узяць на сябе місію;

wywiązać się z ~i — выканаць місію;

~a kulturalna — культурная місія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zatroszczyć się

зак. (o kogo/co) патурбавацца, паклапаціцца (аб кім/чым; пра каго/што); узяць на сябе клопат (аб кім/чым; пра каго/што)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)