mitigate [ˈmɪtɪgeɪt]v. fml змянша́ць (боль, наступствы); змякча́ць (кару і да т.п.);

mitigate soil erosion змянша́ць эро́зію гле́бы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

persistent [pəˈsɪstənt] adj. насто́йлівы, упа́рты; бесперапы́нны, няспы́нны;

persistent demands насто́йлівыя патрабава́нні;

a persistent pain/cough няспы́нны боль/ка́шаль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rankle [ˈræŋkl] v. (with) выкліка́ць боль; му́чыць;

It rankled with her. Успамін пра гэта быў для яе нясцерпны.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

headache [ˈhedeɪk] n.

1. галаўны́ боль;

I have a splitting headache. У мяне расколваецца галава.

2. турбо́та, кло́пат

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ease​2 [i:z] v.

1. аблягча́ць; супако́йваць; суніма́ць боль, трыво́гу

2. аслабля́ць;

ease (international) tension аслабля́ць (міжнаро́днае) напру́жанне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лагапа́тыя

(ад гр. logos = слова + pathos = боль, пакута)

недахопы маўлення (картавасць, шапялявасць, заіканне і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

pain

[peɪn]

1.

n.

боль -ю m., цярпе́ньне n.

to be in pain — адчува́ць боль; цярпе́ць

a sharp pain in one’s back — во́стры боль у сьпі́не

on or under pain of — пад пагро́зай чаго́-н.

pain in the neck, Sl. — даку́члівы чалаве́к або́ рэч

2.

v.

1) рабі́ць балю́ча, спрычыня́ць боль; му́чыць каго́

2) бале́ць

•

- pains

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

бразгу́чы, ‑ая, ‑ае.

Які можа бразгатаць. Браў бубен я бразгучы, плоскі. Каб адагнаць і боль і страх, Я так лупіў, што адгалоскі Звіняць дагэтуль у вушах. Грачанікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жма́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Абл. Мяць, камячыць. У галаве боль, ломіць яе, крышыць. Не павярнуць вачэй. Нехта сцяў зубамі за пераноссе, цісне, жмакае... Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заця́ты, -ая, -ае.

1. Упарты, настойлівы ў ажыццяўленні чаго-н.

З. чалавек.

Зацятая барацьба.

Зацятая спрэчка.

2. перан. Працяглы, пастаянны, нязменны.

Зацятая варожасць.

З. боль.

3. Скрытны; затоены, насцярожаны.

Ён чалавек горды і з.

Зацятая маўклівасць.

4. Вельмі адданы чаму-н., заўзяты.

З. балельшчык.

|| наз. заця́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)