Verbum

дагарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм.

1. Скончыць гараваць.

2. Гаруючы, дажыць да пэўнага часу. Дагараваць да канца вайны.

дакупа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Скончыць купацца.

2. Разм. Купаннем давесці сябе да непрыемных вынікаў. Дакупацца да дрыжыкаў.

аднасі́ць, ‑нашу, ‑носіш, ‑носіць; зак., што.

1. Пранасіць пэўны час вопратку, абутак.

2. Скончыць, пакінуць насіць ранейшую вопратку, абутак.

адскрыпе́ць, ‑пяю, ‑піш, ‑піць; ‑пім, ‑піце; зак.

Скончыць (перастаць) скрыпець. Вазы адскрыпелі ў нізіне і стаў аглушальны спакой. Панчанка.

дакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; ‑куём, ‑куяце; заг. дакуй; зак., каго-што.

Скончыць каванне каго‑, чаго‑н. Дакаваць падкову. Дакаваць каня.

дакі́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Скончыць кідаць што‑н. Дакідаць стог.

дакіда́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да дакі́даць, дакінуць.

аддрыжа́ць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; ‑жым, ‑жыце; зак.

Скончыць, перастаць дрыжаць. Ні болю вострага, ні жалю, І струны сэрца аддрыжалі. Колас.