дакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; ‑куём, ‑куяце; заг. дакуй; зак., каго-што.

Скончыць каванне каго‑, чаго‑н. Дакаваць падкову. Дакаваць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)