fast
adv ама́ль, траха́ (не)
~ nichts — ама́ль нічо́га
er wäre ~ gefállen — ён ледзь не ўпа́ў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
sobáld
cj як то́лькі, ледзь то́лькі
ich kómme, ~ ich kann — я прыйду́, як то́лькі змагу́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
quietly [ˈkwaɪətli] adv.
1. ці́ха, бясшу́мна;
Peter spoke so quietly I could hardly hear him. Пётр гаварыў так ціха, што я ледзь чуў яго.
2. мі́рна, спако́йна
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
słaniać się
незак. хістацца;
słaniać się na nogach — ледзь трымацца на нагах
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wlec
незак. валачыць, валачы, цягнуць;
wlec nogi za sobą — ледзь валачы ногі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wlec się
незак. плесціся, валачыцца, цягнуцца;
ledwo się wlokę — я ледзь валакуся
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dukać
незак. бэкаць; чытаць з запінкамі;
ledwie dukać — ледзь чытае, толькі бэкае
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
knapp
1.
a
1) ву́зкі, це́сны
2) мізлю́ны, убо́гі
3) сці́слы (стыль)
4) абмежава́ны
~e drei Táge — няпо́ўныя тро́е су́так
mit ~er Not — ледзь-ледзь
2.
adv ледзь, у абрэ́з, то́лькі-то́лькі
méine Zeit ist ~ — у мяне́ ма́ла ча́су
◊ mit ~er Not — з ця́жкасцю
j-n ~ hálten* — трыма́ць каго́-н. на каро́ткім павадку́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Мая́чыць 1, ’выступаць на фоне чаго-небудзь, узвышацца над наваколлем’ (ТСБМ). Відавочна, з рус. мая́чить ’тс’, якое да маяк (гл.).
Мая́чыць 2 ’рабіць паволі, з гультайствам, абы-як’ (Нас.), рус. валаг., разан. мая́чить ’рабіць праз сілу, ледзь-ледзь’, усх. ’марудзіць’, ма́ять ’мучыць’, балг. ма́я ’забаўляць, затрымліваць’, мая се ’бадзяцца без мэты’, ’здзіўляцца’. Роднасныя з лац. mōlēs ’цяжкасць, вага’, ст.-грэч. μώλυς, ст.-в.-ням. muoen ’працаваць, старацца’, muodi, гоц. afmauiþs ’стомлены’, muohî ’праца’, с.-в.-ням. müen, muowen ’працаваць’, і.-е. *mō‑ (Шмідт, KZ, 26, 5; Бернекер, 2, 7; Фасмер, 2, 587; БЕР, 3, 701–702).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плуга́ніцца ’плесціся’ (ашм., Сл. рэг. лекс ), ’ісці, стаміўшыся’ (брагін., З нар. сл.). укр. плугтштися ’плесціся, павольна ехаць’, рус. бранск., паўд. плюгангтіься ’паволі ісці, ехаць, цягнуцца, плесціся за кім-н/. Бел.-укр.-паўд.-рус. ізалекеа. характэрная наяўнасцю суф. -я//- (магчыма, пры ад’ідэацыі прыметніка паганы) у адрозненне ад паўн.-слав. *prugavъ > плюгавец (гл.) з суф. ‑ав‑. Зыходнае слова захавалася ў чэш. мове — plouhati (< прасл. *plug‑a‑!i) ’цягнуцца, ледзь сунуцца, цягнуць ногі па гразі, на мокрай зямлі, пэцкацца граззю’, plonžiti se ’паўзці, ледзь перасоўвацца’, plouživy ’павольны’, pližiti se ’падкрадвацца’, ’паўзці, падпаўзаць’ (Махэк₂, 462). Роднасным з’яўляецца лат. bjugt ’мякчэць і станавіцца слізкім’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)