пронзи́тельный
1. прані́злівы, прарэ́злівы;
пронзи́тельный крик прані́злівы (прарэ́злівы) крык;
2. (о ветре, холоде и т. п.) прані́злівы;
3. (о глазах, взгляде) прані́злівы;
пронзи́тельный взор прані́злівы по́зірк.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Скверашча́ць ‘туркацець, выдаваць траскучы гук’ (Нас., Байк. і Некр.), сквярашча́ць ‘капрызнічаць, плакаць’ (Сцяшк.). Дзеяслоў суадносны з назоўнікам сквера(с)т ‘крык жабы; лаянка’ (Нас.), параўн. укр. скве́ресть, сквереща́ти ‘тс’, суфіксацыя характарызуе інтэнсіўнасць дзеяння, у аснове якога гукапераймальны корань *skvьr‑, гл. наступнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ballyhoo
[ˈbælihu:]
1.
n., pl. -hoos
шумі́ха f.; шум-гам, шу́му-га́му m., крык -у m.
2.
v., -hooed, -hooing
1) узьніма́ць шумі́ху
2) перабо́льшваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
okrzyk, ~u
м. вокліч, крык;
okrzyk radości — вокрык радасці;
zwycięski okrzyk — пераможны вокліч;
witać ~ami — вітаць воклічам
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
істэры́чны
1. (относящийся к истерии) истери́ческий;
і. прыпа́дак — истери́ческий припа́док;
2. (склонный к истерии, характерный для истерики) истери́ческий, истери́чный;
~ная нату́ра — истери́ческая (истери́чная) нату́ра;
і. крык — истери́ческий (истери́чный) крик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ка́ня, ‑і, м.
1. Драпежная птушка сямейства ястрабіных, дакучлівы манатонны крык якой нагадвае слова «піць»; сарыч, канюк. Прытаіцца да моху русалка, лясун, Каня вечнага «піць» не заводзіць. Пад звон-песню жывучых гусляравых струн Для ўсіх папараць-кветка ўзыходзіць. Купала.
2. Абл. Кнігаўка. Пералётам да балот далі аб сабе знаць кані. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усеўла́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае неабмежаваную ўладу. — Варка! Бацька я ці не?! — і ў вачах яго застыў нявыказаны крык усеўладнага чалавека. Дуброўскі. / у вобразным ужыв. Да гэтага ўсеўладнага паху і цішыні далучаўся ля возера пах ранняй атавы. Ліс. Паўторыць тысячы разоў Імя адной адзінай, Яна, усеўладная любоў, Душ юных гаспадыня. Звонак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Halló
n -s, -s шум, крык, гвалт
gróßes ~ um etw. (A) máchen — падня́ць вялі́кі шум вако́л чаго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
роўII м разм (крык жывёл) Gebrüll n -s, Gehéul n -s; Tósen n -s (буры);
роў але́ня Röhren n -s;
роў каро́вы Múhen n -s;
2. (плач) Gehéul n, Héulen n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Лаёнка 1 ’адна асобай штука бялізны’ (Мядзв.), ’ануча (аб чалавеку)’ (Нас.). Да лайно 3 (гл.). Суф. ‑ёнка ў выніку намінацыі ⁺лаёная бялізна, адзежына (як бялёнка, цалёнка, гл. Сцяцко, Афікс. наз., 103).
Лаёнка 2, ла́інка ’безупынны гоман, крык з брыдкіх, абразлівых слоў’ (КЭС, лаг.). Да ла́янка < ла́яць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)