Verbum

кантэ́кст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Закончаны ўрывак тэксту, які дазваляе вызначыць сэнс кожнага слова або выразу, што ў яго ўваходзіць.

Слова выяўляе значэнне ў кантэксце.

|| прым. кантэкстуа́льны, -ая, -ае (спец.) і кантэ́кставы, -ая, -ае.

Кантэкстуальнае значэнне слова.

ка́нуць, -ну, -неш, -не; кань; зак.

Бясследна знікнуць, прапасці.

К. у нябыт.

◊

Кануць у Лету (кніжн.) — быць забытым, знікнуць назаўсёды, бясследна (у грэчаскай міфалогіі: Лета — рака забыцця).

канфармі́зм, -у, м. (кніжн.).

Прыстасавальніцтва, пасіўнае прыняцце існуючага парадку, пануючых думак, модных тэндэнцый.

|| прым. канфармі́сцкі, -ая, -ае.

канфармі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Прыхільнік канфармізму.

|| ж. канфармі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. канфармі́сцкі, -ая, -ае.

канфедэра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік, член канфедэрацыі (у 1 і 2 знач.).

канфедэра́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Польскі нацыянальны мужчынскі галаўны ўбор у выглядзе чатырохкантовай шапкі без казырка.

канфедэра́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Саюз, аб’яднанне якіх-н. арганізацый.

Сусветная к. працы.

2. Пастаянны саюз дзяржаў, якія захоўваюць незалежнае (суверэннае) існаванне і аб’ядналіся з мэтай каардынацыі асобных пытанняў (знешнепалітычных і ваенных) у сваёй дзейнасці; адпаведная форма дзяржаўнага ўпарадкавання.

|| прым. канфедэраты́ўны, -ая, -ае.

канфера́нс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Эстрадны жанр — выступленне на сцэне, звязанае з аб’яўленнем нумароў праграмы, канцэрта, а таксама тэкст такога выступлення.

канферансье́, нескл., м.

Артыст, які аб’яўляе нумары праграмы на эстрадным прадстаўленні, канцэрце і займае гледачоў у перапынках паміж нумарамі.

канферэ́нц-за́ла, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Зала для ўрачыстых пасяджэнняў, канферэнцый.