Ошуст ’ашуканец’ (Нас., Бяльк., Сл. ПЗБ, Федар. I, Нар. лекс.). Ст.-бел. ошустъ ’тс’. Гл. вошуст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Памазы́ ’плямы на бялізне ад поту або нечага масленага’ (Нас.). Аддзеяслоўны дэрыват ад памазаць < мазаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Памяркоўны ’падатлівы, уступчывы’ (ТСБМ, Нас.). Да мяркаваць (гл.). Параўн. яшчэ польск. уст. pomiarkować ’стрымаць сябе, сцішыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Па́перць ’ганак перад уваходам у царкву’ (ТСБМ, Нас.). З рус. па́перть ’тс’ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 74).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пася́ньні, пысяньні ’да сягонняшняга дня’ (Яруш., Нас., Бяльк.). Утворана ад прыназоўніка па і сянні ’сёння’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пацярпе́нне ’ўстрыманне, цярпенне’ (Нас.). Паланізм, параўн. устарэлае польск. pocierpienie, якое з pocierpieć ’пабыць цярплівым, цярпліва пачакаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пачапа́ць ’начапляць, нанізаць, панавешваць’ (Нас.). З польск. poczepiać ’паначапляць адно за адным, папрычапляць’. Канчатак, беларускі (‑аць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мужа́тка ’замужняя кабета’ (Нас.), ст.-бел. мужатка ’тс’ (XV ст.) запазычана са ст.-польск. mężatka ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мурны́каць ’мурлыкаць’, ’мармытаць, спяваць сабе пад нос’ (Нас.). У выніку кантамінацыі лексем мурлыкаць і курна́ ’мурлыканне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Напродзіў ’надзіва, на здзіўленне’ (Нас., Гарэц.), напры‑ дыў ’на погляд’ (Доўн.-Зап., Пінч.). Гл. продзіў ’дзіва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)