canine

[ˈkeɪnaɪn]

1.

adj.

1) саба́чы

2) драпе́жны

2.

n.

1) саба́ка -і m.; зьвер зь сям’і́ мясажэ́рных

2) іко́л -ла́ m. (зуб)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ulcerate

[ˈʌlsəreɪt]

v.i.

1) загніва́ць, гнаі́цца

An ulcerated tooth may be very painful — Гнілы́ зуб мо́жа мо́цна бале́ць

2) пакрыва́цца бо́лькамі (пра це́ла)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гетэраданты́зм

(ад гетэра + гр. odus, odontos = зуб)

дыферэнцыраванне формы зубоў ад канічных шыпоў рознай даўжыні, аднародных па форме, да зубоў рознага тыпу або класа.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрыядо́нты

(ад гр. therion = звер + odus, odontos = зуб)

падатрад вымерлых паўзуноў, некаторыя прадстаўнікі якога былі продкамі млекакормячых; вядомы з адкладаў палеазою і мезазою; зверазубыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ві́ліца ’драўляны ручны чаўнок для вязання рыбалоўных сетак’ (Крыв.), вы́лицы ’вілападобны чаўнок’. Польск. widlica ’вёска, якая складаецца з дзвюх вуліц’; ’заканчэнне на рагах аленя’, в.-луж. widlica ’зуб вілак’, widlicy ’вілкі, аглобля’, чэш. widlice ’вілка, вілкі’, славац. vidlica ’вілка, разгалінаванне вілкі’, славен. vílice, мн. л. ’вілы’, серб.-харв. ви̏лица ’відэлец, вілка’, макед. вилица, балг. вилица ’тс’. Прасл. vidl‑ic‑a. Да вілы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скалекадо́нты

(н.-лац. scolecodonten, ад гр. skoleks = чарвяк + odus, odontos = зуб)

выкапнёвыя рэшткі сківіц драпежных многашчацінкавых чарвей, якія выяўлены ў адкладах ардовіку, сілуру, дэвону, карбону.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ubi dolet, ibi manus adhibemus

Дзе баліць, туды рукі цягнем.

Где болит, туда руки протягиваем.

бел. Дзе баліць, там ручка, а дзе міла, там вочка. Дзе свярбіць, там і чэшуць. Язык заўсёды трэцца аб хворы зуб.

рус. Где мило, там глаза, где больно, там рука. Где зудит, там и чешут. Где мило, там глядь да глядь, где больно, там хвать да хвать.

фр. La langue va où la dent fait mal (Язык идёт туда, где болит зуб).

англ. Don’t take your harp to the party (He бери свою арфу на вечеринку, т. е. не отягощай других своими проблемами).

нем. Wo der Schmerz ist, da ist auch die Hand (Где боль, там также и рука).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

падле́зці, ‑лезу, ‑лезеш, ‑лезе; зак.

1. Залезці пад што‑н.; прабрацца куды‑н. паўзком. Падлезці пад мост. □ Таня асцярожна падлезла пад куст, лягла на дно ямы і старанна прыкрылася, нахіліўшы над сабой галінкі. Зуб. Падлезшы пад нізка асеўшае крыло самалёта, я пачаў хутка разграбаць снег. Шамякін.

2. Разм. Падступіцца, наблізіцца да чаго‑н. Бэз падлез пад самае акно. Скарынкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вырыва́ць I несов.

1. вырыва́ть, выдёргивать; (зуб — ещё) удаля́ть;

2. перен. вырыва́ть;

1, 2 см. вы́рваць I 1, 2

вырыва́ць II несов. (рылом — о животных) вырыва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лабірынтадо́нты

(н.-лац. labyrinthodontia, ад гр. labyrinthos = лабірынт + odus, odonthos = зуб)

падклас вымерлых земнаводных, якія знешне нагадвалі кракадзілаў або саламандраў, жылі ў сярэдзіне палеазою — пач. мезазою.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)