тэрыядо́нты

(ад гр. therion = звер + odus, odontos = зуб)

падатрад вымерлых паўзуноў, некаторыя прадстаўнікі якога былі продкамі млекакормячых; вядомы з адкладаў палеазою і мезазою; зверазубыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)