er schnáttert vor Kälte — у яго́ зуб на зуб не папада́е ад хо́ладу
2) разм. трашча́ць, балбата́ць, бала́каць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
мало́ць, мялю, мелеш, меле; незак., што і без дап.
1. Раздрабняць зерне, ператвараючы ў муку, парашок; размолваць. Малоць жыта. Малоць перац. □ [Мікіта:] — Чаго толькі [паравік] не рабіў! І малоў, і малаціў, і крупы драў, і паліваў.Ракітны.// Раздрабняць што‑н., ператвараючы ў дробную аднародную масу. Малоць руду.
2.перан.Разм. Балабоніць, балбатаць, гаварыць абы-што. Болесь завёў мяне ў свой пакой .. і бясконца малоў мне пра сябе самога і пра сваіх родных.Гарэцкі.[Таня:] — Знаеш жа, што твая гутарка пустая, а ўсё мелеш.Новікаў.
•••
Ваду малоць — займацца пустаслоўем, гаварыльняй.
Малоць лухту — тое, што і вярзці лухту (гл. вярзці).
Малоць языком — тое, што і малоць (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wag
I[wæg]1.
v., (-gg-)
1) ківа́ць; віхля́ць, круці́ць, матля́ць
The dog wagged his tail — Саба́ка віхля́ў хвасто́м
2) Figur. лапата́ць, балбата́ць
to wag one’s tongue — мало́ць языко́м; плятка́рыць
2.
n.
віхля́ньне n.
II[wæg]
n.
жартаўні́к -а́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ба́каць ’мнагасловіць, базікаць, балбатаць; марудна гаварыць; няцвёрда чытаць’ (Нас.). У ст.-бел. мове і з іншым значэннем. Гл. Бярында, 148: облича́ю: строфу́ю, фука́ю, ба́каю, слословлю̀, преконыва́ю; Бярында, 42: запрѣще́ніе: загрожене, бакане, фука́не, лаѧне. Рус. (зах.) ба́кать гаварыць, размаўляць’, укр.ба́кати гаварыць ба; абвінавачваць, скардзіцца’ (да гэтага другога значэння параўн. у Бярынды). Або ад ба!, або ад *bajati (гл. Рудніцкі, 57).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Буро́іць ’гаварыць без толку’ (Бяльк.). Параўн. рус.буро́вить ’гаварыць; балбатаць; вярзці лухту’, буро́бить ’гаварыць няпраўду, ілгаць’. Рус. дзеясловы азначаюць таксама ’варушыць, узрыхляць; хваляваць; перамешваць; застаўляць цячы, біць крыніцай; многа наліваць з шумам і да т. п.’, таму можна меркаваць, што ўсе гэтыя словы адносяцца да буры́ць1, 2. Гл. Фасмер, 1, 247, які рус.буро́бить ’хлусіць’ адносіць да буро́вить ’біць крыніцай’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ля́йдзіць, ляйдзі́ць, ле́йзіць ’балбатаць, малоць языком, гаварыць недарэчнае, пустое; пляткарыць’ (маст., ваўк., карэліц., Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.). Літуанізм. Параўн. літ.láidyti ’абгаворваць, пляткарыць’ (Арашонкава і інш., Весці АН БССР, 1969, 4, 131), liežuviais, léidinti ’тс’ (Грынавяцкене і інш., Сл. ПЗБ, 2, 714). Ад іх быў утвораны назоўнік ля́йда ’манюка’ (Сцяшк.), ’выдумшчык’ (свісл., Сцяшк. Сл.), ляйда́ ’пляткар, балбатун’ (свісл., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Ля́маць, лельч.ля́мать ’балбатаць, ляпаць’ (Нар. лекс.) і пін.ля́маты ’паволі есці’ (КЭС) з’яўляюцца дыялектнымі сінонімамі да ле́мзаць1, 2 ’тс’ (гл.) з выпадзеннем зычнай ‑з‑, якая пашырае аснову. Параўн. рус.пск., калін., перм., арханг.ля́мать ’паволі есці, вяла жаваць ежу’. Чаргаванне ля‑/ле‑, як у рус.урал.ле́мза́, лемзя́ ’расцяпа, разява’, свярдл.ля́мза, лямза́ ’тс’, пск., цвяр.ля́мза ’павольны, някемлівы чалавек’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
babble
[ˈbæbəl]1.
v.i.
1) лепята́ць (як дзіця́)
2) лапата́ць, балбата́ць; прабалбата́цца
2.
v.t.
разбалбата́ць
to babble a secret — разбалбата́ць таямні́цу
3.
n.
1) лепята́ньне n. (дзіця́ці), балбата́ньне, лапата́ньне n., балбатня́f.
2) бу́лькат -у m. (вады́), цурчэ́ньне n. (струмяня́)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Лабайда́ ’гаваркі, балбатлівы чалавек’ (брэсц., Нар. лекс.). Не зусім яснас слова. Укр.лебедіти, лабдати ’балбатаць, малоць’, польск.labiedzić ’наракаць’, паўдн.labodzić, lebod‑ zieć ’тс’, ’лямантаваць’, славен.labȏtati ’малоць, плявузгаць’. Гукапераймальнае або экспрэсіўнае ўтварэнне, якое Слаўскі (4, 15) і Бязлай (2, 118) адносяць да і.-е. асновы *lab‑/*labh‑/*!!!еЬ‑ (Покарны, 1, 651, 655). Не вьгключана генетычная сувязь з літ.lebėida ’гультай, соня’, ’гуляка’ (Атрэмбскі, Gram. 2, 270).