шчо́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Памянш.-ласк. да шчака (у 1 знач.). А вейкі доўгія-доўгія, на шчочках не высахлі слёзы. Брыль.

2. Спец. Тое, што і шчака (у 2 знач.). Злоўчаным рухам бацька пераломвае.. [стрэльбу], хавае пад пінжак рулю, прыклад, шчочку ад яе кладзе ў кішэню штаноў. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Bácke

f -, -n

1) шчака́

au ~! — разм. ах!, ой-ой-ой!

2) тэх. шчака́; суха́р; кулачо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пасмы́квацца, ‑аецца; незак.

Рабіць міжвольныя сутаргавыя рухі (пра рысы твару). Кастусь устаў. У яго пасмыкваліся вусны і шчака, дрыжала левае павека. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зато́ргацца сов. задёргаться;

у яго́ нерво́ва ~галася шчака́ — у него́ не́рвно задёргалась щека́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. успух, ‑а; зак.

Павялічыцца ў аб’ёме, апухнуць. Шчака ўспухла. Ногі ўспухлі. □ Дыхаць цяжка, грудзі ўспухлі, Точыць смага, прага піць. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сухабра́зы ’хто выглядае худым, сухім з твару’ (Варл.). Складаны прыметнік, утвораны са спалучэння слоў суха (гл. сухі) і абраз у незахаваным архаічным значэнні ’твар’, параўн. стараж.-рус. образь ’тс’, славен. obraz ’твар’, серб.-харв. о̀браз ’шчака’, балг. образ ’твар, шчака’, макед. образ ’шчака, твар’, што да прасл. *obrazъ (< *obraziti ад *raziti ’рэзаць, высякаць’, першапачаткова ў дачыненні да фігуры, адлюстравання, параўн. від, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пашчока ’аплявуха’ (Нас.). Са словазлучэння па шчацэ. Гл. па і шчака.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спуха́ць, спу́хнуць (án)schwellen* vi (s);

у яго́ спу́хла шчака́ er hatéine geschwóllen Bácke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

успу́хнуць сов. вспу́хнуть; взду́ться;

па́льцы ўспу́хлі ад хо́ладу — па́льцы вспу́хли от хо́лода;

шчака́ ўспу́хла — щека́ взду́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бакенба́рды

(ням. Backenbart, ад Backe = шчака + Bart = барада)

частка барады ад скроняў уздоўж шчок пры выгаленым падбародку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)