ужыва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ужываць — ужыць і стан паводле знач. дзеясл. ужывацца ​2; прымяненне, выкарыстоўванне. Пераноснае ўжыванне слова. □ Калісьці ў .. прадзеда [пана Магдановіча] ляжаў дзікі пустыр зямлі без усялякага ўжывання. Бядуля.

2. Ужытак (у 2 знач.). Знаходзіцца ва ўжыванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ánwendung

f -, -en ужыва́нне, ужы́так; выкарыста́нне

únter ~ (von D) — з прымяне́ннем (чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

appliance

[əˈplaɪəns]

n.

1) прыла́да f., прыстасава́ньне n.; апара́т -у m. (для ўжы́тку ў ха́тняй гаспада́рцы)

2) ужыва́ньне n., ужы́так -ку m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абыхо́дак, ‑дку, м.

1. Патрэбы штодзённага жыцця. Жанкі і дзяўчаты збіраюць летам ягады і грыбы і гэтым трохі падзарабляюць на дамашні абыходак. Колас. [Федзя:] — Заўсёды нейкі грош трэба мець на абыходак. Крапіва.

2. Разм. Неабходныя рэчы, абстаноўка. [Маці:] — Стараючыся, дык і на дзвюх дзесяцінах льга жыць. Людзі жывуць. А гэта — што папрадаем увесь абыходак свой — дык яно, жывучы, нажывецца зноў. Чорны.

3. Ужытак, карыстанне. Увесці ў навуковы абыходак невядомыя дакументы.

•••

На першы абыходак — на першую патрэбу, на першы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обихо́д м.

1. (употребление) ужы́так, -тку м., ужыва́нне, -ння ср.;

быть в обихо́де быць ва ўжы́тку (ужыва́цца);

вы́йти из обихо́да вы́йсці з ужы́тку;

2. (уклад жизни) лад, род. ла́ду м.; (обычай) звы́чай, -чаю м.;

повседне́вный обихо́д штодзённы звы́чай (лад);

3. (домашние вещи) ужы́так, -тку м., абыхо́дак, -дку м., ха́тнія рэ́чы;

предме́ты дома́шнего обихо́да прадме́ты ха́тняга ўжы́тку (ха́тнія рэ́чы);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бі́рка. Рус. би́рка, укр. би́рка ’тс’. Этымалогія слова не вельмі ясная. Выводзяць з ст.-рус. биръ ’подаць, налог’ (Праабражэнскі, 1, 26; Бернекер, 57). Іншыя думаюць пра запазычанне з дац., нарв. birk ’бяроза’ (Зяленін, ZfslPh, 2, 207 і інш.). Корш (AfslPh, 9, 491) і Міклашыч (Türk. El. Nachtr., 1, 15) лічылі запазычаннем з цюрк. bir ’адзін’ і iki ’два’. Параўн. ст.-бел. бирка ’бірка, жэрабя’ (XVII ст.), якое Булыка (Запазыч.) выводзіць з ст.-польск. birka. Сюды адносіцца і бірка ’палачка, ужытак замест гузіка’ (Юрч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абыхо́дак м

1. (патрэбы штодзённага жыцця) Álltag m -(e)s;

2. разм (неабходныя рэчы) Gebráuchsgegenstände pl;

3. (ужытак, карыстанне) Gebráuch m -(e)s;

увайсці́ ў навуко́вы абыхо́дак in den wíssenschaftlichen Gebráuch éingehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

avail

[əˈveɪl]

1.

v.i.

1) быць кары́сным, ва́ртасным, прыда́тным

2) дапамага́ць

3) карыста́цца

to avail oneself of — скарыста́ць з чаго́, вы́карыстаць што

2.

n.

ужы́так -ку m.; кары́сьць, дапамо́га, прыда́тнасьць f.

of avail — кары́сны, прыда́тны, зда́тны

of no avail — бескары́сны, непрыда́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Gebráuch

m -(e)s, -br)äuche

1) ужыва́нне, ужы́так, карыста́нне, прымяне́нне

von etw. ~ máchen — ужыва́ць, выкарысто́ўваць (што-н.)

áußer ~ sétzen — зняць [вы́ключыць] з ужыва́ння

áußer ~ sein — не ўжыва́цца

2) звы́чай, прывы́чка; абра́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

currency

[ˈkɜ:rənsi]

n., pl. -cies

1) валю́та f., гро́шы pl. only.

2) распаўсю́джаньне n.

to give currency to something — пушча́ць не́шта ў рух, распаўсю́джваць

3) агу́льная ўжыва́льнасьць, ужы́так -ку m., папуля́рнасьць f.

to have little currency — быць ма́ла ўжыва́льным (пра сло́ва), ма́ла папуля́рным (пра пагля́д)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)