ужы́так гл. ужывацца², ужыць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ужы́так

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ужы́так
Р. ужы́тку
Д. ужы́тку
В. ужы́так
Т. ужы́ткам
М. ужы́тку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ужы́так, -тку м. употребле́ние ср., обихо́д; потребле́ние ср.;

у шыро́кім ~тку — в широ́ком употребле́нии;

быць ва ўжы́тку — быть в употребле́нии (обихо́де);

вы́йсці з ~тку — вы́йти из употребле́ния (обихо́да);

прадме́ты ха́тняга ўжы́тку — предме́ты дома́шнего обихо́да;

прадме́ты шыро́кага ўжы́тку — предме́ты широ́кого потребле́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ужы́так, ‑тку, м.

1. Стан паводле знач. дзеясл. ужываць і ужывацца ​2. Доўга перабіраў [Васіль] сваё начынне, што ўжо даўно ляжала без усялякага ўжытку пад лавай. Няхай.

2. Прымяненне, выкарыстанне ў штодзённым жыцці. Рэчы хатняга ўжытку. □ У вёсках Беларусі звычайна былі ва ўжытку косы з доўгім пасеем. «Помнікі». // Агульнапрынятае ўжыванне. Я не ў сталіцы, а ў краі, які завецца ва ўжытку цаліннымі землямі. Васілёнак. Закаханасць у народнае слова добра відаць і ў тым, што ў вершах Р. Барадуліна нямала слоў сваіх, «ушацкіх», каларытных, свежых, якія яшчэ не атрымалі літаратурнага грамадзянства, але, магчыма, з лёгкай рукі паэта ўвойдуць у літаратурны ўжытак. Клышка.

•••

Прадметы шырокага ўжытку — рэчы, якія служаць для задавальнення найпершых бытавых патрэб насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ужы́так м Gebráuch m -(e)s, -bräuche; Ánwendung f -, -en, Verwéndung f -, -en;

у шыро́кім ужы́тку häufig gebráucht;

увайсці́ ва ужы́так in Gebráuch kómmen*;

вы́йсці́ з ужы́тку áußer Gebráuch [aus der Móde] kómmen*;

зняць з ужы́тку áußer Gebráuch sétzen;

для ўну́транага ужы́тку (пра лекі) ínnerlich (ánzuwenden), zum ínneren Gebráuch;

гэ́ты вы́раз вы́йшаў з ужы́тку díeser Áusdruck ist nicht mehr gebräuchlich [wird nicht mehr gebráucht];

уве́сці ва ужы́так éinführen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ужыва́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак.

Быць ва ўжыванні, ужывальным.

|| наз. ужыва́нне, -я, н. і ужы́так, -тку, м.

Увайсці ва ўжыванне (ва ўжытак).

Выйсці з ужывання (ужытку).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ужы́ць², -ыву́, -ыве́ш, -ыве́; -ывём, -ывяце́, -ыву́ць; -ы́ў, -ыла́, -ло́; -ыві́; -ы́ты; зак., што.

Выкарыстаць, прымяніць што-н. для чаго-н.

У. новы метал.

У. незразумелае слова.

У. што-н. у ежу.

У. свае веды.

|| незак. ужыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. ужыва́нне, -я, н. і ужы́так, -тку, м.

Рэчы хатняга ўжытку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абыхо́дак, -дку, м.

1. Патрэбы штодзённага жыцця.

Мець грошы на а.

2. Неабходныя рэчы, абстаноўка (разм.).

Купіць а.

3. Карыстанне, ужытак.

Літаратура ўвайшла ў навуковы а.

◊

На першы абыходак (разм.) — на першы час, на першую патрэбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

*Не́ўжыткі, ны́вжыткэ ’пясчаная зямля, непрыдатная для апрацоўкі’ (драг., Сл. Брэс.). Гл. ужы́так, ужыва́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verwéndung

f -, -en

1) ужы́так, ужыва́нне, прымяне́нне, выкарыcта́нне

~ fínden*, zur ~ kómmen* — знахо́дзіць ужы́так, ужыва́цца

2) хада́йніцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)