прекосло́вить несов., уст. пярэ́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пере́чить несов., разг. пярэ́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

препира́ться несов. спрача́цца; пярэ́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патура́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каму-чаму.

Не пярэчыць, паблажліва адносіцца (да чаго-н. заганнага, адмоўнага).

П. свавольству.

|| наз. патура́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таро́каць

‘марудзіць; пярэчыць, спрачацца з кім-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. таро́каю таро́каем
2-я ас. таро́каеш таро́каеце
3-я ас. таро́кае таро́каюць
Прошлы час
м. таро́каў таро́калі
ж. таро́кала
н. таро́кала
Загадны лад
2-я ас. таро́кай таро́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час таро́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

АПАНЕ́НТ

[ад лац. opponens (opponentis) які пярэчыць],

1) праціўнік у спрэчцы, дыскусіі.

2) Асоба, якой даручана публічная ацэнка дысертацыі, даклада, напр. афіц. апанент.

т. 1, с. 417

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

проціпаказа́нне, -я, мн. -і, -яў, н. (спец.).

1. Паказанне, якое пярэчыць паказанню другога.

2. Прымета, якая паказвае на шкоднасць прымянення якога-н. лякарства, лячэння.

Проціпаказанні супраць антыбіётыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пярэ́чанне, -я, н.

1. гл. пярэчыць.

2. мн. -і, -яў. Доказ, думка супраць чаго-н., выражэнне нязгоды з чым-н.

Праект сустрэў пярэчанні.

Ён не выносіць пярэчанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

demur​2 [dɪˈmɜ:] v. fml пярэ́чыць; адмаўля́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

противоре́чить несов.

1. супярэ́чыць;

противоре́чить действи́тельности супярэ́чыць рэчаі́снасці;

2. (прекословить, возражать) пярэ́чыць;

он мне всегда́ противоре́чит ён мне заўсёды пярэ́чыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)