противоре́чить
1. супярэ́чыць;
противоре́чить действи́тельности супярэ́чыць рэчаі́снасці;
2. (прекословить, возражать) пярэ́чыць;
он мне всегда́ противоре́чит ён мне заўсёды пярэ́чыць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)