пярэ́чанне, -я, н.
1. гл. пярэчыць.
2. мн. -і, -яў. Доказ, думка супраць чаго-н., выражэнне нязгоды з чым-н.
Праект сустрэў пярэчанні.
Ён не выносіць пярэчанняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)