пярэ́чанне, -я, н.

1. гл. пярэчыць.

2. мн. -і, -яў. Доказ, думка супраць чаго-н., выражэнне нязгоды з чым-н.

Праект сустрэў пярэчанні.

Ён не выносіць пярэчанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)