таро́каць

‘марудзіць; пярэчыць, спрачацца з кім-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. таро́каю таро́каем
2-я ас. таро́каеш таро́каеце
3-я ас. таро́кае таро́каюць
Прошлы час
м. таро́каў таро́калі
ж. таро́кала
н. таро́кала
Загадны лад
2-я ас. таро́кай таро́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час таро́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)