protect [prəˈtekt] v. (against/from) абараня́ць, ахо́ўваць;
I have to protect my reputation. Мне прыходзіцца абараняць сваю рэпутацыю.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
падляга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., чаму (афіц.).
Падвяргацца чаму-н. (аб распаўсюджанні на каго-, што-н. чаго-н. абавязковага, прымусовага).
П. няўхільнаму выкананню.
Не падлягае апавяшчэнню.
◊
Не падлягае сумненню што (кніжн.) — не прыходзіцца сумнявацца ў верагоднасці чаго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
успрыі́млівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць успрыімлівага. Пры пасадцы дрэў прыходзіцца лічыцца з іх успрыімлівасцю да шкодных газаў, дыму, дрэнных глебавых умоў і асвятлення. Гавеман.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
завадны́, ‑ая, ‑ое.
1. Які прыходзіцца ў рух заводам 2 (у 3 знач.). Завадная лялька.
2. Які служыць для заводу 2 (у 1 знач.). Завадная ручка. Завадны ключ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выго́дна,
1. Прысл. да выгодны (у 1 знач.).
2. безас. у знач. вык. Добра, прыемна, з дастатковай колькасцю выгод. Хоць заплаціць, прыходзіцца дорага, затое ж ехаць будзе выгодна. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Луна́вы ’блізарукі’ (браг., Мат. Гом.) утворана ад луна́ 1 пры дапамозе суф. ‑ав‑ы (як дзіра́вы, ласка́вы). Матывацыя: пры месячным светле прыходзіцца прыглядацца (як блізарукі), каб пабачыць, разглядзець больш дробную рэч.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фітама́са
(ад фіта- + маса)
агульная маса жывога і мёртвага арганічнага рэчыва раслін, якая прыходзіцца на адзінку паверхні або аб’ёму месцапражывання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
няўдо́біца, ‑ы, ж.
Зямля, малапрыгодная для пасеваў сельскагаспадарчых культур. Год на год не прыходзіцца: узяткі мёду залежаць ад таго, што расце на бліжніх палях і як родзяць травы на заросшай кустоўем няўдобіцы. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпа́йка, ‑і, ДМ ‑пайцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. прыпайваць — прыпаяць (у 1 знач.).
2. Р мн. ‑паек. Тое, што прыпаяна да чаго‑н. Па некалькі разоў прыходзіцца перарабляць кожную прыпайку. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тру́дно нареч., безл., в знач. сказ. ця́жка;
ему́ тру́дно прихо́дится яму́ ця́жка прыхо́дзіцца;
тру́дно пове́рить ця́жка паве́рыць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)