прыхо́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; незак.

1. гл. прыйсціся.

2. каму. Быць з кім-н. у якой-н. роднасці.

Ён мне прыходзіцца дзядзькам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыхо́дзіцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыхо́джуся прыхо́дзімся
2-я ас. прыхо́дзішся прыхо́дзіцеся
3-я ас. прыхо́дзіцца прыхо́дзяцца
Прошлы час
м. прыхо́дзіўся прыхо́дзіліся
ж. прыхо́дзілася
н. прыхо́дзілася
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыхо́дзячыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыхо́дзіцца несов., безл.

1. в разн. знач. приходи́ться; см. прыйсці́ся;

2. (о родстве) приходи́ться;

◊ раз на раз не п. — раз на раз не прихо́дится

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхо́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; незак.

1. Незак. да прыйсціся.

2. каму. Даводзіцца каму‑н. кім‑н. Першы загаварыў Драчун, якому Бутрым прыходзіўся блізкім сваяком. Чарот. Я адкрыта цалаваў сястрычку Юнону, бо бацькі нашы прыходзіліся далёкімі сваякамі... Мыслівец.

3. што на што (з адмоўем). Супадаць, быць падобным на што‑н. (пра ідэнтычныя з’явы). Год на год не прыходзіцца. Зіма на зіму не прыходзіцца.

•••

Крута прыходзіцца — пра цяжкія абставіны, у якіх хто‑н. знаходзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыхо́дзіцца

1. гл. прыйсціся;

2. (па сваяцтве) verwándt sein;

яны́ прыхо́дзяцца мне сваяка́мі ich bin mit ihnen verwándt;

яна́ прыхо́дзіцца мне пляме́нніцай sie ist méine Níchte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыйсці́ся, прыйду́ся, пры́йдзешся, пры́йдзецца; прыйшо́ўся, -шла́ся, -ло́ся; прыйдзі́ся; зак.

1. Аказацца адпаведным, падыходзячым.

Туфлі прыйшліся па густу.

Зрабіць што-н. як прыйдзецца (сяк-так; разм.). Есці што прыйдзецца (што трапіцца, што знойдзецца; разм.).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Супасці з чым-н.; трапіць куды-н., у што-н.

Свята прыйшлося на нядзелю.

3. безас. Выпасці на долю.

Мне не прыйшлося многа вучыцца.

На кожнага прыйшлося па дваццаць рублёў.

4. безас., з інф. Аказацца вымушаным (што-н. рабіць).

Мне прыйдзецца тэрмінова паехаць.

|| незак. прыхо́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́ляй-няво́ляй, прысл.

Незалежна ад жадання, паняволі.

В.-н. прыходзіцца згадзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кру́та,

Прысл. да круты.

•••

Крута прыходзіцца гл. прыходзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приводи́ться​I несов.;

1. безл., разг. даво́дзіцца, прыхо́дзіцца; (случаться) здара́цца; см. привести́сь;

2. (о родстве) даво́дзіцца, прыхо́дзіцца;

он приво́дится мне племя́нником ён даво́дзіцца (прыхо́дзіцца) мне пляме́ннікам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскла́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да раскладкі (у 2 знач.); які выпадае, прыходзіцца згодна раскладцы. Раскладачная норма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)