Расхвалявацца да слёз, праліць слёзы. Цётка Ганна праслязілася, праводзячы Жарынку да машыны.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пралі́ты
1. про́литый;
2. про́литый; изли́тый;
1, 2 см.пралі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
shed light on, throw light on
пралі́ць сьвятло на што; растлума́чыць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
спла́кацца, сплачуся, сплачашся, сплачацца; зак.
1.Праліць шмат слёз; змучыцца ад плачу. На свежым пяньку хлапчук малы Сплакаўся — усхліпвае ледзьве.Барадулін.
2. Выплакацца. Пакуль не сплачашся, не палягчэе.Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Прало́й: нядзелю цэлую ішоў прапой (Янішчыц), пролай, пролий ’лівень’ (Сл. Брэс.), прарой ’тс’ (бяроз., Шатал.). Укр.пролій ’тс’. Дэрыват ад праліць < ліць з суф. т/ь, як прабіць: прабой і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
напла́каць, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.
1.што і чаго. Разм.Праліць нейкую колькасць слёз. Ад прыгону-гора, ад паноў, ад катаў слёз стаяла мора, што мужык наплакаў.Машара.
2.што. Плачучы, давесці да чырвані, прыпухласці (вочы).
•••
(Як) кот наплакаўгл. кот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зрані́ць, зро́ніваць ’заўчасна нарадзіць нежывое дзіця’ (Нас.). Рус.валаг.изроня́ть ’страціць’, вяцк.изрони́ть ’пражыць у бядзе’, укр.зрони́ти ’не ўтрымаць, упусціць’, ’сказаць’, польск.zronić ’упусціць’, ’нарадзіць заўчасна’, чэш.zroniti ’змачыць (слязьмі, потам)’, славац.zroniť ’скінуць уніз, забіць’, в.-луж.zronić ’упусціць’, н.-луж.zroniś ’упусціць, рассыпаць’, серб.-харв.изро̀нити ’выйсці з-пад вады на паверхню’, ’выйсці на свет’, ’узнікнуць’, ’праліць, прасыпаць’, балг.изо̀нвам (се) ’крышу́ на дробныя часцінкі’, ’падаю (пра лісце, пот, зерне, слёзы)’, макед.изрони ’тс’. Ст.-рус.изронити ’дазволіць упасці, утраціць’ (XII ст.). Прасл.jьz‑ron‑i‑ti верагодна, мела значэнне ’ўпусціць, праліць, прасыпаць’, якое развілося ў бел., польск. да значэння ’нарадзіць заўчасна’ (аналагічнае развіццё ў выкінуць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плі́скаць ’выплюхваць, праліваць вадкасць праз край’, плюнуць ’праліць праз край’, ’плёснуць, пляснуць, трохі праліць’, плюханне ’праліванне праз край пасудзіны’, пліску́чы ’невыгодны з-за адхоністых краёў посуд дня нашэння вадкасці’ (Нас.), плюскаць ’разліць’ (Яруш.), пліскагща ’плюхацца’ (Мік.), рус.смал.плистть ’пырскаць’, серб.-харв.плиска ’усплёск вады, калі ў яе кідаюць каменьчыкі’, балг.плисвам, плискам ’плёскаць, пырскаць, плюхаць’, макед.плиска ’тс’. Гукапераймальнае. Параўн. плісь! — пра імгненнае праліццё вадкасці праз край (Нас.). Сюды ж пляскацца ’пырскацца’ (жыле, Мат. Гом.; Жыв. сл.), плыскатыся, плэскатысь ’тс’ (пін., З нар. сл.; драг., Нар. лекс.), плісконіна ’плёханне, пырсканне’ (ТС), плюснуць ’лінуць, плюхнуць’ (Сцяшк. Сл.), пліскаi̯ (гл.). Гл. Смаль-Стоцкі, Приміт., 169; Куркіна (Этимология–1981, 15) бачыць тут комплекс /?/-, варыянт зыходнага кораня *реІ‑/*роі‑ з чаргаваннем *pliskati/*plixati, гл. плюхаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
przelać
зак.
1. пераліць з чаго ў што; праліцьпраз што;
2.бух. перавесці; пералічыць;
3.na kogoперадаць каму
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
uronić
зак.
1. выраніць;
uronić łzę — праліць слязу;
2. прапусціць;
nie uronić ani słowa — уважліва слухаць; не прапусціць ні слова
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)