pazucha

ж. пазуха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сі́нус, ‑а, м.

1. У матэматыцы — адна з трыганаметрычных функцый вугла, у прамавугольным трохвугольніку роўная адносінам катэта процілеглага вугла да гіпатэнузы.

2. У анатоміі — поласць, пазуха ў якім‑н. органе цела. Сінус аорты.

[Ад лац. sinus — выгін, крывізна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сулонне (sułonie) ’калені’ (барыс., Кольб.), суло́нь ’пазуха’ (Некр. і Байк.). Ад су- і лано 2, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зана́дра ’каўнер, выраз у кашулі’ (Нас.). Са ст.-польск. zanadra (суч. zanadrze) ’пазуха’, дзе (як і ў славац. zaňadrie ’тс’) з za + nadr‑. Гл. нетры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

запа́зуха, ‑і, ДМ ‑зусе, ж.

Разм.

1. Тое, што і пазуха (у 1 знач.). Нямко асцярожна ўзяў птушанятка ў рукі, пахукаў яму ў роцік, потым гэтак жа асцярожна палажыў у запазуху. Кулакоўскі.

2. у знач. прысл. запа́зухай. У пазусе, у запазусе. Схаваць грошы запазухай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pachwina

ж.

1. анат. пахвіна;

2. бат. пазуха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Астаро́нак ’бакавая частка гумна, дзе ляжаць снапы, падрыхтаваныя да абмалоту’ (Сцяшк.). Звязана з старана ’пазуха ў гумне, дзе складваюцца снапы’ (Нас., Сцяшк.); утворана, відаць, з інтэрфіксам а‑ — ‑ак (параўн. азадак і пад.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zatoka

ж.

1. заліў; затока;

zatoka morska — морской залів;

2. анат. упадзіна; яміна; пазуха;

zatoka czołowa — лобная пазуха;

zatoka niskiego cisnienia мет. вобласць паніжанага ціску

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bosom [ˈbʊzəm] n.

1. жано́чыя гру́дзі

2. грудзі́на (кашулі, сукенкі)

3. ло́на;

in the bosom of one’s family у ло́не сваёй сям’і́

4. сэ́рца, душа́

5. па́зуха;

in one’s bosom за па́зухай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zanadrze

zanadrz|e

н. пазуха;

trzymać w ~u — а) трымаць за пазухай;

мець напагатове

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)