сі́нус, ‑а,
1. У матэматыцы — адна з трыганаметрычных функцый вугла, у прамавугольным трохвугольніку роўная адносінам катэта процілеглага вугла да гіпатэнузы.
2. У анатоміі — поласць, пазуха ў якім‑н. органе цела.
[Ад лац. sinus — выгін, крывізна.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)