паме́ць

‘зак. да мець’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паме́ю паме́ем
2-я ас. паме́еш паме́еце
3-я ас. паме́е паме́юць
Прошлы час
м. паме́ў паме́лі
ж. паме́ла
н. паме́ла
Загадны лад
2-я ас. паме́й паме́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час паме́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ма́ць

‘мець каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ма́ю ма́ем
2-я ас. ма́еш ма́еце
3-я ас. ма́е ма́юць
Прошлы час
м. ма́ў ма́лі
ж. ма́ла
н. ма́ла
Загадны лад
2-я ас. ма́й ма́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ма́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́ціць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ме́чу ме́цім
2-я ас. ме́ціш ме́ціце
3-я ас. ме́ціць ме́цяць
Прошлы час
м. ме́ціў ме́цілі
ж. ме́ціла
н. ме́ціла
Загадны лад
2-я ас. ме́ць ме́цьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ме́цячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прафітава́ць

‘мець карысць, атрымліваць выгаду’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прафіту́ю прафіту́ем
2-я ас. прафіту́еш прафіту́еце
3-я ас. прафіту́е прафіту́юць
Прошлы час
м. прафітава́ў прафітава́лі
ж. прафітава́ла
н. прафітава́ла
Загадны лад
2-я ас. прафіту́й прафіту́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прафіту́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заляца́ць

‘мець схільнасць, павагу да каго-небудзь, чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заляца́ю заляца́ем
2-я ас. заляца́еш заляца́еце
3-я ас. заляца́е заляца́юць
Прошлы час
м. заляца́ў заляца́лі
ж. заляца́ла
н. заляца́ла
Загадны лад
2-я ас. заляца́й заляца́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заляца́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заме́рвацца

‘мець намер’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заме́рваюся заме́рваемся
2-я ас. заме́рваешся заме́рваецеся
3-я ас. заме́рваецца заме́рваюцца
Прошлы час
м. заме́рваўся заме́рваліся
ж. заме́рвалася
н. заме́рвалася
Загадны лад
2-я ас. заме́рвайся заме́рвайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час заме́рваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

імплікава́ць

‘пацягнуць (цягнуць) за сабой што-небудзь, мець вынікам што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. імпліку́ю імпліку́ем
2-я ас. імпліку́еш імпліку́еце
3-я ас. імпліку́е імпліку́юць
Прошлы час
м. імплікава́ў імплікава́лі
ж. імплікава́ла
н. імплікава́ла
Загадны лад
2-я ас. імпліку́й імпліку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час імпліку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

імплікава́ць

‘пацягнуць (цягнуць) за сабой што-небудзь, мець вынікам што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. імпліку́ю імпліку́ем
2-я ас. імпліку́еш імпліку́еце
3-я ас. імпліку́е імпліку́юць
Прошлы час
м. імплікава́ў імплікава́лі
ж. імплікава́ла
н. імплікава́ла
Загадны лад
2-я ас. імпліку́й імпліку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час імплікава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

патрэ́бна, безас., у знач. вык.

Неабходна мець, трэба.

На гэта п. шмат часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кульга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Хадзіць чыкільгаючы, нясмела ступаючы на карацейшую ці балючую нагу.

2. Быць кульгавым, мець карацейшую ці балючую нагу.

3. перан. Мець недахопы, быць у нездавальняючым стане (разм.).

У яго арфаграфія кульгае.

◊

Кульгаць на абедзве нагі (разм., неадабр.) — мець многа прабелаў (пра чые-н. веды, пра якую-н. справу, работу).

|| наз. кульга́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)