заляца́ць

‘мець схільнасць, павагу да каго-небудзь, чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заляца́ю заляца́ем
2-я ас. заляца́еш заляца́еце
3-я ас. заляца́е заляца́юць
Прошлы час
м. заляца́ў заляца́лі
ж. заляца́ла
н. заляца́ла
Загадны лад
2-я ас. заляца́й заляца́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заляца́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)