імплікава́ць
‘пацягнуць (цягнуць) за сабой што-небудзь, мець вынікам што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| імпліку́ю | імпліку́ем | |
| імпліку́еш | імпліку́еце | |
| імпліку́е | імпліку́юць | |
| Прошлы час | ||
| імплікава́ў | імплікава́лі | |
| імплікава́ла | ||
| імплікава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| імпліку́й | імпліку́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| імплікава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)