clanger [ˈklæŋə] n. BrE, infml ве́льмі прыкме́тная памы́лка; няўда́лая заўва́га;

drop a clanger зрабі́ць памы́лку, ля́пнуць (што-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

lapnąć

зак. разм. ляпнуць, вякнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Кляпа́ч ’пра няўдала спечанае з мучнога цеста’ (Вешт.). Да кляпаць 3. Параўн. словазлучэнне ляпнуць цеста.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

heráusplatzen

vi (s) (mit D) разм. вы́паліць, ля́пнуць (што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рэ́пнуць 1 ’лопнуць, трэснуць’ (Ян.). Гл. рэпаны.

Рэ́пнуць 2 ’сказаць недарэчнае’ (Сцяшк. Сл.). Экспрэсіўнае развіццё значэння рэпнуць 1 (гл.). Існуе цэлы шэраг слоў, асноўнае значэнне якіх ’ударыць’ пераходзіць у экспрэсіўнае ’сказаць недарэчнае’. Параўн. ля́пнуць ’рэзка, з шумам стукнуць’ > ’сказаць недарэчнае’, рус. бря́кнуць ’тс’, чэш. plesknouti, plácnouti ’пляснуць, стукнуць’ > ’прагаварыцца, ляпнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заля́паць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Запэцкаць чым‑н. вадкім, ліпкім. — Вось як штаны заляпаў. Не адмыеш цяпер. Савіцкі.

заля́паць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць ляпаць. // Ляпнуць некалькі разоў запар. Заляпалі буферы вагонаў, і поезд крануўся. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Па́цкаць ’пэцкаць, мараць’ (Нас.), пацкацца ’пэцкацца’ (ТС). Да пац, паікаць ’біць’ (гл.). Параўн. польск. pacać ’ляснуць, ляпнуць (фарбай)’. Утворана пры дапамозе памяншальнага суфікса ‑k‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шлёпнуть сов., однокр., разг.

1. (ударить) шлёпнуць, пля́снуць, ля́пнуць; см. шлёпать​ 1;

2. см. шлёпнуться;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лэпта ’няўклюда’ (слуц., Жыв. сл.). Утворана ад лэп 1 (параўн. лэп‑лэп ’тоўч-тоўч’ і суфікса ‑та (параўн. літ. lemtūtà). Відавочна, генетычна звязана з літ. lèptelėti ’не да месца сказаць’, ’ляпнуць’, ’пляснуцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хло́пнуть сов., однокр.

1. (твёрдым по твёрдому) ля́пнуць, бра́знуць, гру́кнуць;

2. (чем-л. мягким или по мягкому) ля́пнуць; (преимущественно кнутом и т. п.) ля́снуць; (преимущественно в ладоши, по воде и т. п.) пля́снуць; (преимущественно крыльями, по плечу и т. п.) ло́пнуць; (по плечу — ещё) ля́пнуць;

3. (о пробках, выстрелах и т. п.) хло́пнуць, ба́хнуць; см. хло́пать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)