ля́пнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ля́пну ля́пнем
2-я ас. ля́пнеш ля́пнеце
3-я ас. ля́пне ля́пнуць
Прошлы час
м. ля́пнуў ля́пнулі
ж. ля́пнула
н. ля́пнула
Загадны лад
2-я ас. ля́пні ля́пніце
Дзеепрыслоўе
прош. час ля́пнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ля́пнуць сов., однокр., разг.

1. сту́кнуть; хло́пнуть; шлёпнуть;

л. руко́й па плячы́ — хло́пнуть (шлёпнуть) руко́й по плечу́;

л. дзвяра́мі — хло́пнуть две́рью;

2. (бросить что-л. липкое) ля́пнуть;

л. це́ста на патэ́льню — ля́пнуть те́сто на сковороду́;

3. прост. (сказать что-л. бестактно) ля́пнуть, бря́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да ляпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ля́пнуць

1. (стукнуць) schlágen* vi;

ля́пнуць дзвяры́ма die Tür zúschlagen* [zúknallen, zúhauen] (разм.);

2. разм. (сказаць бястактна) heráusplatzen vi (s); aus der Schúle schwátzen (прагаварыцца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ля́паць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Утвараць рэзкі стук, шум пры ўдарах, удараць з ляскам.

Л. малатком.

2. Біць, удараць па чым-н. з шумам.

Л. па плячы.

3. што. Кідаць што-н. густое, ліпкае.

Л. гліну ў шчыліны.

4. перан., што. Гаварыць што-н. неабдумана, нетакгоўна.

Ляпае языком абы што.

|| зак. паля́паць, -аю, -аеш, -ае (да 1—3 знач.).

|| аднакр. ля́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ля́панне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляп, выкл., у знач. вык. (разм.).

Ужыв. паводле знач. дзеяслова ляпнуць.

Падбег — ды ляп па спіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляп, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца ў значэнні дзеяслова ляпнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ля́паць гл. ляпнуць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бря́кнуть сов., однокр., разг.

1. бра́знуць;

2. перен. (выболтнуть) ля́пнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ля́пнуть сов., прост., в разн. знач. ля́пнуць; (ударить — ещё) пля́снуць, ля́снуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)