Verbum

ліпе́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пі́м, -піце́, -пя́ць; -пі́; незак. (разм.).

1. Ледзь-ледзь трымацца (пра каго-, што-н.).

Дзверы ледзь ліпяць.

2. Пра вельмі слабае праяўленне якіх-н. працэсаў, пра стан заняпаду чаго-н.

Агонь ледзь ліпіць.

◊

Ліпець на валаску (на павуцінцы) (разм.) — быць у вельмі ненадзейным, небяспечным становішчы.

пле́сціся, пляту́ся, пляце́шся, пляце́цца; пляцёмся, плецяце́ся, пляту́цца; плёўся, пляла́ся, -ло́ся; пляці́ся; незак. (разм.).

Ісці павольна, ледзь перастаўляючы ногі.

Конік ледзь плёўся ад стомы.

сяк-та́к, прысл.

1. 3 вялікай цяжкасцю, ледзь-ледзь.

Ён сяк-так пераплыў раку.

2. у знач. вык. Цярпіма.

Ну як жыццё? — Сяк-так.

ба́чны, -ая, -ае.

Даступны зроку.

Увышыні кружыліся ледзь бачныя буслы.

про́жаўць, -і, ж. (разм.).

Прымесь жоўтага, жаўцізны.

Збажына, ледзь кранутая прожаўцю.

збе́гацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

Стаміцца, змарыцца бегаючы.

Збегаўся, ледзь ногі валачэ.

бязбро́вы, -ая, -ае.

Які мае ледзь прыкметныя бровы.

Б. твар.

|| наз. бязбро́васць, -і, ж.

шо́лах, -у, мн. -і, -аў, м.

Лёгкае ледзь чутнае шапаценне, шорах, шоргат.

Ш. дрэў.