клы́баць

‘ледзь ісці, кульгаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. клы́баю клы́баем
2-я ас. клы́баеш клы́баеце
3-я ас. клы́бае клы́баюць
Прошлы час
м. клы́баў клы́балі
ж. клы́бала
н. клы́бала
Загадны лад
2-я ас. клы́бай клы́байце
Дзеепрыслоўе
цяп. час клы́баючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)