babble​1 [ˈbæbl] n.

1. балбата́нне, балбатня́;

I can’t stand the babble of my neighbours. Я цярпець не магу балбатню маіх суседзяў.

2. лапата́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

furkot, ~u

м. шум; фуркатанне; лопат, лапатанне;

furkot skrzydeł — шум крылаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тарахте́ние

1. тарахце́нне, -ння ср., леската́нне, -ння ср.;

2. трашча́нне, -ння ср., лапата́нне, -ння ср.; см. тарахте́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

splutter​1 [ˈsplʌtə] n.

1. шыпе́нне, трэск; патрэ́скванне; пляск;

The candle gave a few final splutters and went out. Свечка пару разоў трэснула і патухла.

2. няскла́дная гаво́рка, лапата́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

плеск м. пляск, род. пля́ску м., пля́сканне, -ння ср.; плёскат, -ту м.; (о крыльях) ло́пат, -ту м., лапата́нне, -ння ср.; см. плеска́ть, плеска́ться;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пле́скаўка ’лешч, Abramis brama, L.’ (Крыв.), укр. плесканка. плескавшу ’рыба Abramis argyrolenca’, самбарск. pleskawka ’тс’. чэш. pleskač, славац. р! і es kac, балг. пляскатай. Да асновы piešk-, параўн. плёскатам пляскаць, у тым ліку ’нераставаць’: рыба прыскочыць (ЛА, 1). Параўн. каментарый да славац. трэнчынск. таіў pleskač — “v miestach nerestenia robią vel’ky čl’apot (’плёскат, лапатанне’), plieskanie” (Этимология–1978, 87). Гл. таксама Махэк₂, 120. Паводле Каіаміец (Рыбы, 67), другаснае ўтварэнне на базе першасных *leščati, Vjaščati гукапераймальнага паходжання, параўн. лешч (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

flap​1 [flæp] n.

1. узма́х; ло́пат, лапата́нне (пра крылы, ветразі)

2. : the flap of a pocket/envelope кла́пан кішэ́ні/канве́рта;

the flap of a tent по́лка пала́ткі;

ear flaps ву́шы ша́пкі;

a cap with flaps аблаву́ха, ша́пка-вуша́нка

3. infml па́ніка, хвалява́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Лопат 1 ’лапатанне, балбатня’ (ТСБМ, Яруш.), ’шум’ (стаўб., Жд. 2, Нар. словатв.; уздз., Жд. 3). Укр. лопіт, рус. лопот, польск. łopot, серб.-харв. ло̏пот, славен. lopòt. Прасл. lopotъ утворана ад lopotati (як лоскат) (Бернекер, 1, 732; Фасмер, 2, 519; Слаўскі, 5, 201–202). Да лапатаць (гл.).

Лопат 2 ’дошчачка з дзірачкай, у якой трымаецца верхні канец млёна’ (свісл., Шатал.). Балтызм. Роднаснае генетычна з літ. lãpatas ’акравак, абрэзак’, якое з lãpas ’ліст’ (Фрэнкель, 340). Названа паводле падабенства да ліста. Народная этымалогія збліжае лексему з дзеясловам лопаць і з аддзеяслоўным назоўнікам лопат 1 ’грукат, шум, стуканне’ (гл.). Параўн. таксама лапатуха (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

похло́пывание

1. паля́пванне, -ння ср., пасту́кванне, -ння ср., пабра́згванне, -ння ср.;

2. паля́пванне, -ння ср., пало́пванне, -ння ср.;

3. паля́скванне, -ння ср.;

4. папля́скванне, -ння ср.;

5. пало́пванне, -ння ср., лапата́нне, -ння ср.;

6. пахло́пванне, -ння ср.; см. похло́пывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лапата́ць 1, лопота́ць ’удараць па паверхні чаго небудзь, ствараючы аднастайныя прыглушаныя гукі’ (ТСБМ), ’біць па лісці, кары, па акне (аб дажджы)’ (КЭС, лаг.), ’нязвязна хутка гаварыць, расказваць’ (ТСБМ; міёр., Нар. лекс., КЭС, лаг.), ’гаварыць, размаўляць’ (Сл. паўн.-зах.), ’гаварыць на замежнай мове’ (ТСБМ), ’балбатаць, малоць глупства, барабаніць языком, гаварыць многа аб нязначным, пустым і без сэнсу’, ’крычаць’ (ТСБМ, Гарэц., Касп., Шат., Нас.; докш., Янк. Мат., ТС, Сл. паўн.-зах.), ’узводзіць паклёп’ (Нас.), пух. ’грукатаць’, шальч. лапатацца ’абгаворваць’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. лопота́ти, рус. лопота́ть, польск. łopotać, славен. lopotáti, серб.-харв. лопо̀тати, ст.-слав. лопотивъ ’гугнявы’, ’балбатлівы’. Прасл. lopotati ’выдаваць гук пры ўдары, балбатлівую гаворку’, ’шумець’. З’яўляецца інтэнсівам з суф. ‑otati ад lopati > лопаць (гл.), утворанага ад гукапераймання lop! (Бернекер, 1, 732; Фасмер, 2, 519; Слаўскі, 5, 202–204). З іншым вакалізмам — ле́пет (Аткупшчыкоў, Из истории, 95). Сюды ж: лапатанне ’балбатанне, паклёп’ (Нас.), стаўб. лапатаньё ’тс’ (Нар. словатв.), лапата́ннік ’балбатун’, лапатня́ ’балбатня’ (трак., Сл. паўн.-зах., Юрч. Вытв.), лапатлівы ’балбатлівы’ (Сл. паўн.-зах., Мат. Гом.), лапату́н ’балбатун, які шмат і без сэнсу хутка гаворыць’ (КЭС, лаг., Касп., Шат., Жд. 2, Нар. лекс., З нар. сл.), перан. лапатушка ’трактар’ (Мат. Гом.).

Лапата́ць 2 ’скубсці траву, дрэнна касіць (пра няякасна адкляпаную касу)’ (слонім., Сл. паўн.-зах.). Утворана ад лопат (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)