Вы́канаць (БРС, Нас., Яруш.; КЭС, лаг.; Касп., Бяльк.). Запазычанне або структурная калька польск. wykonać. Гл. таксама канаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скон ‘момант наступлення смерці’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Стан., Мат. Гом., Растарг.). Да канаць, кон (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аганізава́ць

(фр. agoniser, ад с.-лац. agonia < гр. agonia = трывога)

быць у стане агоніі, канаць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Пако́н ’канец, скананне’ (Нас., Бяльк.), ’пачатак (іспакон)’ (Нас.). Ст.-рус. поконъ ’пачатак’. Да кон 3, канаць (гл.). Сюды ж пако́нішча ’могілкі’ (Бяльк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

угаса́ть несов.

1. ту́хнуць, га́снуць, згаса́ць;

2. перен. га́снуць, згаса́ць;

3. перен. (умирать) паміра́ць, кана́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кня́ваць 1 ’мяўкаць’, ’прасіць, прыставаць’ (Сл. паўн.-зах., ДАБМ). Ці не кантамінацыя ад кнаваць і канаць, канькаць (гл.), параўн. княгаць (гл.).

Кня́ваць 2 ’ледзь ісці, ледзь жыць’ (Шат.). Да кляваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аганізава́ць

(фр. agoniser, ад с.-лац. agonia = агонія < гр. agonia = трывога)

быць у стане агоніі, канаць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

verröcheln

vi (s) кана́ць, паміра́ць (пра чалавека); здыха́ць (пра жывёлу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusatmen

1.

vt выдыха́ць, рабі́ць вы́дых

2.

vi памі́раць, кана́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

konać

незак. кніжн. канаць, паміраць;

konać ze śmiechu — паміраць ад смеху

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)