Verbum

ábleben

vi аджыва́ць, паміра́ць, кана́ць

verröcheln

vi (s) кана́ць, паміра́ць (пра чалавека); здыха́ць (пра жывёлу)

áusatmen

1.

vt выдыха́ць, рабі́ць вы́дых

2.

vi памі́раць, кана́ць

énden

1.

vt канча́ць, зака́нчваць

2.

1.

vi канча́цца, зака́нчвацца

nicht ~ wóllen — не спыня́цца, не змаўка́ць

2) паміра́ць, кана́ць

stérben

* vi паміра́ць, (с)кана́ць

seínes natürlichen Tódes ~ — паме́рці сваёй сме́рцю

an éiner Kránkheit [aus Gram] ~ — паме́рці ад хваро́бы [ад го́ра]

◊ er stirbt nicht an Hérzdrücken — ≅ ён не баі́цца каза́ць пра́ўду ў во́чы

Loch

n -(e)s, Löcher

1) дзі́рка, адту́ліна

2) нара́

3) халу́па

4) лу́за (більярда)

5) разм. куту́зка, турма́

◊ sich (D) ein ~ in den Bauch láchen — падарва́ць жываты́ ад сме́ху

j-m ein ~ in den Bauch frágen — заму́чыць каго́-н. пыта́ннямі

ein ~ in die Luft gúcken — глядзе́ць у адну́ кро́пку адсу́тным по́зіркам [по́глядам]

j-m zéigen, wo der Zímmermann das ~ gelássen hat — вы́ставіць каго́-н. за дзве́ры, прагна́ць каго́-н.

auf dem létzten ~ pféifen — кана́ць, дахо́дзіць, канча́цца, паміра́ць

aus éinem ánderen ~ pféifen — пець на другі́ лад [мане́р]

ein ~ mit dem ánderen zústopfen — плаці́ць стары́я даўгі́ за кошт но́вых