Verbum

Кня́ваць ₁ ’мяўкаць’, ’прасіць, прыставаць’ (Сл. паўн.-зах., ДАБМ). Ці не кантамінацыя ад кнаваць і канаць, канькаць (гл.), параўн. княгаць (гл.).

Кня́ваць ₂ ’ледзь ісці, ледзь жыць’ (Шат.). Да кляваць (гл.).