запира́ться

1. (на ключ) замыка́цца; (на крючок) зашчапля́цца, зашчэ́плівацца; (затворяться) зачыня́цца;

2. (отрицать провинность) упіра́цца, запіра́цца, не прызнава́цца;

3. страд. замыка́цца; зашчэ́плівацца; зачыня́цца; см. запира́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fasten [ˈfɑ:sn] v.

1. замацо́ўваць; прывя́зваць; зашпі́льваць

2. зачыня́ць; зачыня́цца;

This door won’t fasten. Гэтыя дзверы ніяк не зачыняюцца.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запа́хиваться​II несов.

1. (в одежду) захіна́цца;

2. страд. захіна́цца; зачыня́цца; см. запа́хивать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стыка́цца ‘зачыняцца’, ‘сутыкацца’ (Нас.), ‘бываць, знаходзіцца’ (Сцяшк.; навагр., З нар. сл.; ТС; віл., Жыв. сл.; Юрч., Варл.; бялын.; Янк. 3.), звычайна ў спалучэннях з не: не стыкацца дома (у хаце) ‘затрымлівацца, пабыць; вандраваць, бадзяцца, блукаць’, ‘паказвацца, мала бываць’ (Барад., Ян.): дома не стыкаецца (Нар. Гом.), ‘межаваць, судакранацца’ (Ласт., ТС), ‘злучацца’ (Варл.). Гл. тыкаць. Значэнне ‘зачыняцца’ Мяркулава (Этимология–1979, 12) тлумачыць у сувязі з дзеясловам ткаць, параўн. заткала ‘затычка’ (Нас.), рус. пск., цвяр. заткать ‘заткнуць, схаваць’, заткаться ‘знікнуць’; значэнне ‘быць, знаходзіцца’ узнікла, магчыма, у выніку эліпсіса слова-злучэння стыкацца з кім‑небудзь ‘сустракацца’. Да значэння ‘з’яўляцца, паказвацца’ параўн. ст.-слав. сътъкати, стъкати ‘абвясціць, паведаміць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

закрыва́ться

1. зачыня́цца;

2. закрыва́цца; засланя́цца;

3. закрыва́цца;

4. заго́ртвацца, зго́ртвацца, склада́цца, скла́двацца;

5. закрыва́цца, заплю́шчвацца, плю́шчыцца; см. закры́ться;

6. страд. зачыня́цца; закрыва́цца, засланя́цца; заго́ртвацца, зго́ртвацца, склада́цца, скла́двацца; см. закрыва́ть​ 1—4.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bar​4 [bɑ:] v.

1. зачыня́ць на за́саўку;

bar the door against smb. зачыня́цца ад каго́-н.

2. загаро́джваць, блакі́раваць;

The exits were bar red. Выхады былі блакіраваны.

3. перашкаджа́ць, тармазі́ць (працэс); заміна́ць;

bar progress тармазі́ць прагрэ́с

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zútun

*

1.

vt разм.

1) дадава́ць

2) заплю́шчваць (вочы)

kein Áuge ~ — не заплю́шчыць вачэ́й

2.

(sich) зачыня́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

заве́са, ‑ы, ж.

1. Адна з дзвюх металічных пласцін, створкавых ці суцэльных, якімі прымацоўваюць да вушака дзверы, аконныя рамы і пад., даючы ім магчымасць адчыняцца і зачыняцца. Перакручаныя дзверы віселі ўпоперак на адной завесе. Пальчэўскі. У адным канцы гаўкнуў Патапчыкаў сабака, і нібы ў адказ яму ў другім канцы загаласілі дзікім голасам вароты на іржавых завесах у гумне Мікалая Леўчыка. Чарнышэвіч.

2. Тое, што засцілае, закрывае сабой што‑н. Завеса туману. □ Уставала сонейка з-за лесу, Скрозь тонкіх хмарачак завесу Усюды косы раскідала. Колас. Граната разарвалася побач, ахутала нерухомае цела завесай дыму. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

éinschließen

*

1.

vt

1) замыка́ць

2) акружа́ць, атача́ць

3) уключа́ць

die Betréuung mit éingeschlossen — уключа́ючы абслуго́ўванне

2.

(sich) зачыня́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

slam​2 [slæm] v.

1. зачыня́ць; зачыня́цца з трэ́скам

2. кіда́ць з гру́катам, шпурля́ць;

slam the door in smb.’s face зачыні́ць дзве́ры пе́рад са́мым но́сам

3. infml рэ́зка крытыкава́ць; разно́сіць каго́-н./што-н.;

The play was slammed by the reviewers. Крытыкі зрабілі п’есе разнос.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)