дурно́цце

‘дурасць; дурны чалавек’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дурно́цце
Р. дурно́цця
Д. дурно́ццю
В. дурно́цце
Т. дурно́ццем
М. дурно́цці

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ідыёцкі, -ая, -ае.

1. Уласцівы ідыёту (у 1 знач.).

І. выраз твару.

2. Дурны, бязглузды (разм.).

Трапіць у ідыёцкае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глу́пства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Дурны ўчынак, думка, недарэчнасць.

2. Што-н. нязначнае, дробязнае.

Не варта гаварыць пра г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аплэ́вух

‘неразумны, дурны чалавек, аболтус’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аплэ́вух аплэ́вухі
Р. аплэ́вуха аплэ́вухаў
Д. аплэ́вуху аплэ́вухам
В. аплэ́вуха аплэ́вухаў
Т. аплэ́вухам аплэ́вухамі
М. аплэ́вуху аплэ́вухах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

преглу́пый разг. ве́льмі дурны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блажно́й прост. дурны́, блазнава́ты, шалёны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

brainless [ˈbreɪnləs] adj. бязглу́зды, дурны́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

daffy [ˈdæfi] adj. infml дурны́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

foolish [ˈfu:lɪʃ] adj. дурны́, дурнава́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

idiotic [ˌɪdiˈɒtɪk] adj. ідыёцкі; дурны́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)