аплэ́вух
‘неразумны, дурны чалавек, аболтус’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| аплэ́вух | аплэ́вухі | |
| аплэ́вуха | аплэ́вухаў | |
| аплэ́вуху | аплэ́вухам | |
| аплэ́вуха | аплэ́вухаў | |
| аплэ́вухам | аплэ́вухамі | |
| аплэ́вуху | аплэ́вухах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)