посу́л м.

1. прост. абяца́нка, -кі ж.;

2. (взятка) уст. ха́бар, -ру м.;

◊

за посу́л де́нег не беру́т погов. абяца́нка-цаца́нка, а дурно́му ра́дасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

obiecanka

ж. разм. абяцанка; пустое абяцанне;

obiecanka cacanka a głupiemu radość — абяцанка цацанка, а дурному радасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Stultus est, qui cupida cupiens cupienter cupit

Неразумны той, хто заўзята прагне ажыццявіць усе жаданні.

Глуп тот, кто страстно желает осуществить все желания.

бел. Дурному хоць кол на галаве чашы, то ён усё сваё.

рус. Дурак думает, что всё будет так, как ему хочется.

фр. De sot homme sot songe (У глупого человека и мечты глупые).

англ. Fools never know when they are well (Дураки никогда не знают, когда им хорошо).

нем.

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Omnium malorum stultitia est mater

Глупства ‒ маці ўсіх няшчасцяў.

Глупость ‒ мать всех несчастий.

бел. Скажы дурному паклоны біць, ён лоб разаб’е. На камара ідзе з калом, а на ваўка з дубцом. Зарэзаў курыцу, што несла залатыя яйкі.

рус. Глупость не порок, а несчастье.

фр. Il prend le tison par où il brûle (Он берёт головешку там, где она горит).

англ. Little wit in the head makes much work for the feet (Недостаток ума даёт работу ногам).

нем. Was man nicht im Kopfe hat, muß man in Beinen haben (Чего нет в голове, должен иметь в ногах).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

mad [mæd] adj.

1. шалёны, звар’яце́лы;

(do smth.) like mad (займа́цца чым-н.) апанта́на

2. infml ве́льмі зло́сны;

be mad at/with smb. злава́цца на каго́-н;

drive smb. mad infml даво́дзіць каго́-н. да шале́нства;

go mad вар’яце́ць;

be mad about/on smb./smth. мо́цна захапля́цца кім-н./чым-н.

♦

be as mad as a hatter infml паво́дзіць сябе́ ве́льмі дзі́ўна або́ па-дурно́му; звар’яце́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

simply

[ˈsɪmpli]

adv.

1) про́ста

simply dressed — про́ста апра́нуты

2) про́ста, то́лькі

The baby did not simply cry, he yelled — Дзіця́ ня про́ста пла́кала, а захо́дзілася ад пла́чу

3) па-дурно́му

He acted as simply as an idiot — Ён захо́ўваўся про́ста як ідыёт

4) абсалю́тна

simply perfect — абсалю́тна даскана́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дурны́, ‑а́я, ‑о́е.

1. Разумова абмежаваны, тупы; неразумны. Дурная галава. □ Жылі тры браты: два разумныя, а трэці — дурны. Якімовіч. // Наіўны, неспрактыкаваны, нездагадлівы. Лявон важна сказаў: — Дурныя вы, могілкі — самае бяспечнае месца. Асіпенка. // Які выражае разумовую абмежаванасць, сведчыць аб дурасці. — Калі сустрэнеш папа на дарозе — не к дабру, — кажуць людзі. Міхалка плюе, нібы верыць у гэты дурны забабон. Бядуля. // Выпадковы, беспадстаўны. Дурны смех.

2. у знач. наз. дурны́, ‑о́га, м. Тое, што і дурань. Дурному закон не пісан. Прыказка.

3. Варты асуджэння; дрэнны, непрыемны. [Караневіч:] Была адна дурная гісторыя, пра якую мне не хочацца гаварыць. Крапіва. — Я гэта табе кажу для таго, каб ты зразумела мяне і не дакарала за мой дурны і недаравальны ўчынак. Лобан. / у знач. наз. дурно́е, ‑о́га, н. Дурное лезе ў галаву.

4. Цяжкі, благі. Нешта садніла сэрца ў Ганны, настрой дурны навяваўся на яе. Нікановіч.

•••

Дурны як бот; дурны як баран — пра разумова адсталага чалавека.

Дурным голасам гл. голас.

З дурнога розуму гл. розум.

Няма дурных! гл. няма.

Як на маю дурную галаву (мой дурны розум) гл. галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dumm

1.

a

1) дурны́

~es Zeug — лухта́

sich ~ stéllen — прыкі́нуцца дурачко́м

die Sáche wird mir zu ~ — разм. гэ́та мне надаку́чыла

das kónnte ~ áusgehen* — разм. гэ́та магло́ дрэ́нна ско́нчыцца

◊ die dümmsten Báuern háben die größten Karfóffeln — ≅ ду́рням шанцу́е

2) разм. заняме́лы

2.

adv па-дурно́му, недарэ́чна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)