унутраны доўг

т. 16, с. 239

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

даўгавы́ гл. доўг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаве́р, прысл.

У доўг, у крэдыт.

Набраць тавару н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліквіда́т

‘даўжнік, з якога спаганяецца доўг’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ліквіда́т ліквіда́ты
Р. ліквіда́та ліквіда́таў
Д. ліквіда́ту ліквіда́там
В. ліквіда́та ліквіда́таў
Т. ліквіда́там ліквіда́тамі
М. ліквіда́це ліквіда́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спо́ўніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., што.

Здзейсніць, ажыццявіць.

С. жаданне.

С. доўг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазы́ка, -і, ДМ -зы́цы, мн. -і, -зы́к, ж.

1. Фінансавая аперацыя, якая заключаецца ў атрыманні грошай у доўг на пэўных умовах.

Дзяржаўная ўнутраная п.

2. Выдача ў доўг на пэўных умовах грошай, рэчаў і пад., а таксама грошы, рэчы і пад., узятыя ў доўг.

Грашовая п.

Незваротная п.

|| прым. пазыко́вы, -ая, -ае.

Пазыковая аперацыя.

П. банк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заимообра́зный пазыко́вы; (взятый в долг) узя́ты ў доўг, пазы́чаны (у каго); (данный в долг) да́дзены ў доўг; пазы́чаны (каму).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́квітаць

‘задаволіць каго-небудзь; выплаціць што-небудзь (доўг)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́квітаю вы́квітаем
2-я ас. вы́квітаеш вы́квітаеце
3-я ас. вы́квітае вы́квітаюць
Прошлы час
м. вы́квітаў вы́квіталі
ж. вы́квітала
н. вы́квітала
Загадны лад
2-я ас. вы́квітай вы́квітайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́квітаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

завінава́ціцца, -ва́чуся, -ва́цішся, -ва́ціцца; зак., каму (разм.).

Узяць у доўг, стаць даўжніком.

Я суседцы завінавацілася дваццаць тысяч рублёў.

|| незак. завінава́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заі́сціць

‘выканаць, забяспечыць, задавольніць каго-небудзь, што-небудзь; выплаціць доўг; зрабіць па сумленню’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заі́шчу заі́сцім
2-я ас. заі́сціш заі́сціце
3-я ас. заі́сціць заі́сцяць
Прошлы час
м. заі́сціў заі́сцілі
ж. заі́сціла
н. заі́сціла
Загадны лад
2-я ас. заі́сці заі́сціце
Дзеепрыслоўе
прош. час заі́сціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)