вы́плаў Выток рэчкі (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Вы́плаў ’выток рэчкі’ (Яшк., слаўг.). Польск. (стар.) wypław ’вусце ракі’. Да выплавіць (Нітшэ, 184). Гл. таксама плавіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

outflow

[ˈaʊtfloʊ]

n.

выцяка́ньне n., выто́к -у m.

outflow of words — пато́к сло́ваў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

*Тача́, точа́ ’незамярзаючае месца ў рацэ, прамыіна’ (ТС). Архаічнае ўтварэнне ад асновы *tok‑, што чаргуецца з *tek‑, параўн. ток, выток, затока, цячы, гл. цечка ’прамыіна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

source

[sɔrs]

n.

1) выто́к -у m. (ракі́, ручая́); крыні́ца f.

2) крыні́ца інфарма́цыі, ве́даў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Áusfluss

m -es, -flüsse

1) выто́к

2) водаправо́дны кран

3) мед. выдзяле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

во́два Выток ракі (Маг.). Тое ж водня (Маг., Слаўг.).

□ с. Водва Маг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

source [sɔ:s] n.

1. выто́к; крыні́ца;

Where is the source of the Thames? Адкуль выцякае Тэмза?

2. пача́так, выто́к; прычы́на;

a sour ce of inspiration прычы́на натхне́ння;

a sour ce of funds крыні́ца фінансава́ння;

cut off the evil at its source задушы́ць зло ў яго́ заро́дку

3. дакуме́нт, пісьмо́вая крыні́ца;

historical sources гістары́чныя крыні́цы;

original sour ces першакрыні́цы;

trace one’s sources вывуча́ць сваё пахо́джанне, знахо́дзіць свае́ карані́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Істо́чка ’крыніца’ (Прышч. дыс., 136), істочнік (водны) (Інстр. I). Рус. исто́чник, балг. и́зточник. Ст.-рус. источникъ запазычана са ст.-слав. источьникъ ’крыніца’, утворанага ад дзеяслова источити ’выліць, выцечы’ (Шанскі, 2, I, 134). Бел. суфіксацыя ‑к‑a. Гл. выток, цячы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

origin [ˈɒrɪdʒɪn] n.

1. пахо́джанне, выто́к, крыні́ца;

a word of unknown origin сло́ва невядо́мага пахо́джання

2. пахо́джанне (пра прыналежнасць па нараджэнні да якой-н. нацыі, класа, саслоўя);

of humble origin нязна́тнага/про́стага пахо́джання

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)