Назва кулінарных вырабаў (кандытарскіх, малочных, мясных), у склад якіх уваходзяць узбітыя бялкі.
[Фр. souffle ад souffler — дуць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пепсі́н, ‑у, м.
Спец. Неабходны для стрававання фермент страўнікавага соку, здольны расшчапляць бялкі; лякарства з такога ферменту.
[Ад грэч. pepsis — страваванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пратэі́ды, ‑аў; адз. пратэід, ‑у, М ‑дзе, м.
Спец. Складаныя бялкі — злучэнне простых бялкоў з небялковым рэчывам.
[Ад грэч. prōtos — першы і eidos — від.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
whites of the eyes
бялкі́ вачэ́й
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пратэі́ны, ‑аў; адз. пратэін, ‑у, м.
Спец. Простыя бялкі, аснова, на якой пабудаваны асобныя клеткі жывёльнага арганізма і раслін.
[Ад грэч. prōtos — першы, галоўны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
1.Незак.да змясціць.
2. Мець, заключаць у сабе што‑н. Крупы грэчкі змяшчаюць вугляводы, бялкі, тлушчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГЛІКАПРАТЭІ́ДЫ,
глікапратэіны, складаныя бялкі, у якіх ёсць вугляводы. Прысутнічаюць ва ўсіх тканках жывёл, раслін і ў мікраарганізмах. Мал. маса 15 000—1 000 000. Колькасць вугляводаў у глікапратэідах вар’іруе ад долей працэнта да 80%. Да глікапратэідаў належаць многія бялкі крыві (цэрулаплазмін, трансферын, фібрынаген, імунаглабуліны і інш.), бялкі сакрэтаў слізістых залоз (муцыны), апорных тканак (мукоіды), некаторыя ферменты (панкрэатычная рыбануклеаза Б), гармоны (эрытрапаэцын, тырэатрапін), структурныя бялкі клетачных мембран. Глікапратэіды клетачнай абалонкі ўдзельнічаюць у іонным абмене клеткі, імуналагічных рэакцыях, у з’явах міжклетачнай адгезіі і г.д. У крыві і тканках антарктычных рыб выяўлены глікапратэіды-антыфрызы, якія перашкаджаюць утварэнню крышталёў лёду ў арганізме рыб пры т-ры ніжэй за 0 °C.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Éiweiß
n -es, -e бяло́к; альбумі́н
die ~e steif schlágen* — кул. узбіва́ць бялкі́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
бяло́к, ‑лка і ‑лку, м.
1.‑лка. Празрыстая частка птушынага яйца, якая акружае жаўток.
2.‑лку. Складанае арганічнае рэчыва, якое з’яўляецца пастаяннай і найбольш важнай састаўной часткай жывога рэчыва, асновай яго структуры і функцыі. Састаў бялкоў. Формы існавання бялку.
3.‑лка. Белая абалонка вока. Бялкі вачэй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)