пратэі́ны, ‑аў; адз. пратэін, ‑у, м.
Спец. Простыя бялкі, аснова, на якой пабудаваны асобныя клеткі жывёльнага арганізма і раслін.
[Ад грэч. prōtos — першы, галоўны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)