kick2 [kɪk] v. біць (нагой); брыка́ць; брыка́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
брыка́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. брыкаць, брыкацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ляга́ть несов.
1. брыка́ць;
2. перен. куса́ць, падку́сваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
брыка́цца, ‑а́ецца; незак.
1. Біць нагамі, брыкаць. Конь спачатку не хацеў насіць чалавека на сваёй спіне, іржаў, брыкаўся. Бядуля. // Брыкаць адзін другога. Коні пачалі брыкацца. // Мець звычку біць нагамі, брыкаць. Гэты конь брыкаецца. // Рабіць рэзкія рухі, дрыгаць нагамі, жадаючы вызваліцца (пра чалавека). Дзяўчаты з рогатам неслі хлопца да рэчкі, той брыкаўся, крычаў. Гурскі.
2. перан. Разм. Упарціцца, упірацца. [Максім:] — З выгляду здаецца — «ані вэзь», брыкаецца, абражаецца, а скончыць тым, што прыгорнецца да цябе. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пабры́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Брыкаць час ад часу. Хлопчык мукае, як карова, пабрыквае вакол цялушкі. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дацо́паць
‘скончыць брыкаць (біць нагамі); скончыць плёскаць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дацо́паю |
дацо́паем |
| 2-я ас. |
дацо́паеш |
дацо́паеце |
| 3-я ас. |
дацо́пае |
дацо́паюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
дацо́паў |
дацо́палі |
| ж. |
дацо́пала |
| н. |
дацо́пала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
дацо́пай |
дацо́пайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
дацо́паўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пабры́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Брыкаць некаторы час. Наша справа, як у таго цяляці: пахадзіў па муражку, паласаваўся траўкай, пабрыкаў па волі і ў пуню... спачываць... Сіўцоў.
пабрыка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., каго.
Убрыкнуць, перабрыкаць усіх, многіх. Жарабец пабрыкаў увесь статак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
brykać
незак.
1. брыкаць; брыкацца;
2. разм. уцякаць;
3. разм. гарэзіць; сваволіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Вы́брык ’выхадка’ (БРС), вы́брыкі ’дзіўныя паводзіны, фокусы’ (Цых.), укр. вибрик ’выхадка, жарт; скок’, польск. wybryk ’падскок, выхадка’. Параўн. выбры́кваць ’падскокваць’ (да брыкаць), на значэнне бел. і ўкр. слоў, магчыма, уплывала польск., параўн. рус. курск. ехать выбриком ’ехаць галопам’, данск. вы́брики ’брыканне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)