дацо́паць
‘скончыць брыкаць (біць нагамі); скончыць плёскаць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| дацо́паю | дацо́паем | |
| дацо́паеш | дацо́паеце | |
| дацо́пае | дацо́паюць | |
| Прошлы час | ||
| дацо́паў | дацо́палі | |
| дацо́пала | ||
| дацо́пала | ||
| Загадны лад | ||
| дацо́пай | дацо́пайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| дацо́паўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)